Νεραιδοπαπουτσο

Στην περιοχη μου υπαρχει ενα παιχνιδαδικο στο οποιο δεν παταω ποτε. Δεν θυμαμαι τι ειχε γινει αλλα πριν κατι χρονια ειχα βριστει με την ιδιοκτητρια, ηταν πολυ αγενης...
Σημερα ο Νονος της κορης μου ηθελε να τον συναντησουμε εκει για την λαμπαδα της.
Πηγα με βαρια καρδια.
Και φυσικα με το που μπηκε η μικρη αρχισε να ακουμπαει οτι εβρισκε.
Ο ιδιοκτητης με υφος-εχω εδω πανακριβες αντικες-ενοχλημενος, της ειπε να μην τα πιανει.
Κρατηθηκα.
Γιατι εχεις παιχνιδαδικο ρε μαλακα ανθρωπε αν δεν καταλαβαινεις οτι τα παιδακια θα ακουμπησουν?
Βοηθησα την μικρη να διαλεξει γρηγορα γρηγορα μια λαμπαδα, ενα κερι με ενα ξυλινο μαριονετακι.
22 ευρω.


Μου ρθε εγκεφαλικο.
Βγηκαμε εξω απο το μαγαζι και ειπα στον Νονο της του χρονου να δωσει τα λεφτα για κατι πιο ουσιωδες, οπως παπουτσια πχ.
Και φυσικα επιασε το υποννουμενο και αντι να παμε Κολωνακι για ρουχα( εχω χιλιαδες απο το Μπαζαρ), πηγαμε στα τρια παπουτσαδικα της περιοχης.
Εψαχνα να βρω ενα πρακτικο , ομορφο γερο πεδιλο.
Τελικα δεν βρηκα κατι που να με ξετρελλαινει ετσι αποφασισα να την κανω ευτυχισμενη και να της παρω ενα φουξια με παγετες και ασημενια πεταλουδα στο πλαι.

Μολις το ειδε ανοιξε διαπλατα τα ματια της, με κοιταξε με αμυδρη αμφιβολια και ψελλισε "γουαου"
ολο το μαγαζι γελασε
τα ξανακοιταζε, μαγεμενη
με κοιταξε
σχεδον παρακλητικα
"ειναι ομορφο"
ενωσε τα χερακια της κατω απο το πηγουνι και χαμογελασε πλατια οταν της ειπα να τα φορεσει.


Θυμηθηκα εκεινη την στιγμη ποση σημασια ειχε το καθετι με αστρεφτερες χαντρες και παγετες στην ηλικια της.
Στα ματια μου φανταζαν μαγικα, σαν κοσμηματα, σαν βγαλμενα απο παραμυθι.
"μαμα κοιτα, εχουν φωτα!"


Η μικρη χορευε και χαζευε τα ποδια της σε ολη την διαδρομη.
Και η δικη μου καρδια χορευε μαζι της.