Ενα γραμμα Monday, September 18, 2006
Με ρωτας τι ανθρωπος ηταν η μαμα σου και βλεπω στα ματια σου την αγωνια. Ποσα πηρες απο κεινη; Εξηγουνται τα νευρα σου; Εξηγουνται οι σκεψεις σου;
Ρωτας τον καλυτερο φιλο της και σου λεει την δικη θέα, την δικη του ερμηνεια . Ηταν αγνη, ηταν αθωα, ηταν σεξι, ηταν ομορφη, ηταν καλη. Δεν θα σου πει τα ασχημα απο σεβασμο, τοι ηταν ανλυτικη, κουραστικη, οτι τον τρομαζε. Δεν θα σου πει για τα κρεβατια που εκανε, δεν τον ενδιαφερει αλλωστε, το θεωρει και προσον να ειναι περπατημενη μια γυναικα.
Θα σου πει για το κουραγιο της, θα σου πει για την θετικη ματια της.
Η Νονα σου παλι, θα σου μιλησει γιαυτην και θα νομιζεις οτι ειναι το 8ο θαυμα του κοσμου. θα σου πει ποσο ταλαντουχα και καλοπροαιερετη ηταν με ολους, πως ενω ηταν νευρικη και φωνακλου, ειχε παντα δικιο. Δεν θα σου πει ποσο αυταρχικη ηταν, γιατι ετσι κιαλλιως ολοι στην ζωη της νονας σου ειναι λιγο bossy, και της αρεσει να την καθοδηγουνε-λιγο.
Θα σου πει ομως ποσο γεματη χαρη ητανε, ποσο εξυπνη και ποσο σ'αγαπουσε.
και ρωτας εμενα.
Και δεν ξερω τι να σου πω, αληθεια, παρα οτι το μεσα της ηταν τοσο μαλακο, σαν συννεφο που διαλυεται στο αγγιγμα, και τοσο καλα κρυμμενο που δεν θα το φανταζοσουν. Το ποσο ειχε αναγκη να εχει κοσμο και παρεα, κοινο, αλλα δεν το εκμεταλλευοταν, ηθελε ολοι να γινουν "σταρ" να εχουν προβολεις επανω τους, γιατι πιστευε οτι ολοι ειχαν κατι αξιολογο να δειξουν και να μοιραστουν.
Θα σου πω για τις καθημερινες φοβιες που την βασανιζανε και το ακθημερινο αγχος που τις τρυπαγε τα κοκκαλα, κανοντας την νευρικη, να μιλαει πολυ γρηγορα και να απωθει, εκει που αλλους τους γοητευε.
Θα σου πω για την ασχημη πλευρα της, τα νευρα τους θυμους, τις φωνες, την ανασφαλεια και την ανικανοτητα να μεινει σε δωματιο με πολλους ανθρωπους για πολυ ωρα. για την αναγκη ελεγχου, για τις αμετρητες πληγες που φροντιζε να γιατρεψει σιγα σιγα χωρις την ψευδαισθηση οτι υπηρχε ιαση.
Θα σου πω για την αποφασιστικοτητα της, την περιπλοκοτητα του μυαλου της, την απιστευτη καταναοηση της ανθρωπινης φυσης-οταν ενδιαφεροταν αρκετα ωστε να σκυψει επανω στον αλλον. Για την καταπιεση και το θυμωμενο υφος της.
Θα σου πω ομως και για την αναγκη της να μην ενοχλει τον αλλον-οσο γινιταν συνειδητα,Θα σου πω για την τρυφεροτητα της που φοβοταν να εκδηλωσει γιατι οτι αγαπησε την μασησε την εφτυσε η το χασε.
Θα σου πω ποσο πολυ σε αγαπουσε και παντα εβαζε στην εξισωση την ψτχικη σου υγεια, τηαν αισθηση ασφαλειας σου.
Παντα ηθελε να εχεις αλλη ζωη απο αυτην που γνωρισε, να ενιωθες επιθυμητη αν και πολλες φορες δεν το καταφερνε να στο μεταδωσει, αφου δεν καταφερνε να το εκδηλωσει.
Ποσο περηφανη ηταν για σενα ακομ ακαι σε πεοχες οπου δεν μπορουσε να διακρινει αν θα εισαι εξυπνη η οχι, καλη η οχι.
ηταν περηφανη μονο και μονο που υπηρχες.
Ηταν ερωτευμενη μαζι σου αλλα προσπαθουσε πολυ να μην το δειξει, να μην το βιωσει καν για να μην σε χαλασει, για να ειναι αντικειμενικη και να σου δωσει, οσο γινταν τα πιο σωστα εφοδια-ωθησεις στον χαρακτηρα σου για να εισαι αυριο ευτυχισμενη.
Ετρεμε μην μπλεξεις αυριο με ναρκωτικα, σιχαινοταν τους χρηστες, εβρισκε οτι ηταν κακομαθημενοι ανθρωποι. σιχαινταν και οσους κρυβονταν πισω απο μια συμπεριφορα passive agressive.
κατα τα αλλα δεν αντιπαθουσε και πολλα πραγματα η ανθρωπους.
Ηταν κατα καιρους ομορφη αλλα παντα το αντιλαμβανοταν κατοπιν εορτης και ειχε προβληματα με το βαρος της. Μια παχαινε μια αδυνατιζε.
κατα βαθος δεν την πολυ ενοιαζε απλα της ειχε γινει πλυση εγκεφαλου απο μικρη οτι ηταν κατι πολυ κακο και κανεις δεν αγαπαει μια χοντρη.
κατι που το επαληθευσε με τις επιλογες της πολλες φορες.
Ηταν ευτυχισμενη οταν δουλευε και ηταν οικονομικα ανεξαρτητη,ειχε αλλον αερα τοτε, ψηλωνε και 10 ποντους.
Δεν ξερω τι αλλο να σου πω.
ηταν μια γυναικα που υπεφερε απο κοινωνικες μαλακιες, απο ερωτα, απο οικογενειακα,
ηταν ομως και μια γυναικα που υπηρξε πολυ ερωτευμενη και ερωτευσιμη, θυληκη
Ηταν μια μητερα σιγουρη και φοβισμενη συναμα, πολλες φορες τρομοκρατημενη και γεματη ενοχες που δεν εκανε καποια πραγματα διαφορετικα, μερικες φορες απομακρη για να μην ρουφηχτει και χασει την μπαλα, αλλα τα βραδια μυριζε τα μαλλια σου και σε χαιδευε με τις ωρες, φιλωντας σε , ανικανη να κοιμηθει οποιο βραδυ δεν ενιωθε το γνωριμο βαρος στο πλευρο της.
Σε λατρευε.
ηταν ενας ανθρωπος που δεν ηθελε να μενει θυμωμενος και ξεχναγε ευκολα, συγχωρουσε ακομα πιο ευκολα.
Ενας ανθρωπος που δεν ηθελε να σε εμπλεξει στις ασχημιες τις ζωης (της), ενας ανθρωπος που οπως ολοι εψαχνε να βρει την θεση του στον ηλιο.
διαβαζε πολυ, επιανε τα απωτερα κινητρα και ηταν ενοχλητικη σε πολλους.
σαν αλλη τζακλιν Σουζαν, αγκαλιαζε τα λαθη της, την οποια χυδαιοτητα της , την ανθρωπια της και προσπαθουσε να βρει γαληνη.
Και ταυτοχρονα να σε προφυλαξει.
απο τον κοσμο. και απο κεινη.
απο τα δικα της issues, απο τα δικα της λαθη.
Δεν ξερω αν θα την συμπαθουσες μεγαλωνοντας, το πιθανοτερο ειναι να σε εξοργιζε, η να ενιωθες επισκιαζμενη, η πιεσμενη να καταφερεις πιο πολλα.
δεν ξερω αν κατα συνεπεια ο χαρακτηρα σου θα ηταν αποφασιστικος με επιμονη η καποια που απλα τα παραταει στην πρωτη προσπαθεια.
υποψιαζομαι το πρωτο οταν θυμαμαι μια ιστορια που εξιστορουσε με με περηφανεια, το πως ηθελες να κολυμπησεις μονη σου ως την ακρη της πισινας και ποση χαρα ενιωσες που τα καταφερες.
Της αρεσε αυτο.
γιατι ενιωθε οτι οτι κιαν γινοταν, με την επιμονη και την αποφασιστικοτητα, you would be alright.
Ηθελε να σε δει να μεγαλωνεις, να ερωτευεσαι (αν και φοβοταν μη σε τραβολογαει καποιος απο την μυτη-προσπαθωντας να κανεις καποιον να σε αγαπησει για να καλυψεις ελλειψεις)
ηθελε να σου δωσει συναισθηση της μοναδικοτητας και της αξιας σου, κατι που εκεινη ανακαλυψε για τον εαυτο της σχεδον πολυ αργα.
Ηθελε να φυγεις να μεινεις μονη να σπουδασεις να κανεις οτι θελεις αλλα ελπιζε οτι ισως, ισως να την γουσταρες τοσο που να την ηθελες κοντα σου.
"δεν ξερεις ποτε" ελεγε.
Ηθελε να δει το προσωπο σου να αλλαζει, δεν μπορουσε να μαντεψει την μορφη σου σαν γυναικα.
Ανυπομονουσε να ερθει η μερα που θα παιζατε αγωνια, θα μιλουσατε για τα παντα, θα της εκανες και λιγο παρεα πριν μπεις στην σκοτεινη εφηβεια οπου θα επρεπε να σε καθοδηγησει με αυστηροτηα και πολυ αγαπη να μην πεσεις σε λουμπες.
Θα προτιμουσε να μην ξεκινησεις νωρις την σεξουαλικη σου ζωη γιατι υπαρχουν συναισθηματικες επιπτωσεις, δεν ηταν θεμα ηθικης, αλλα προστασιας.
Να εκανες σεξ υπευθυνα.
Θα ηθελε να σου δωσει ενα αισθημα τιμιοτητας απεναντι στους ανθρωπους, να μην κοροιδευεις, κλεβεις.
Ηθελε να ειναι εκει και να προσπαθησει να σου δωσει τοσα.
ενιωθε οτι ειχε να σου δωσει πολλα ακομα, οτι την χρειαζεσαι.
φοβοταν αν παθαινε κατι σε ποιον θα πηγαινες. δεν εμπιστευοταν κανεναν, δεν εβρισκε κανεναν που θα σε αγαπουσε τοσο ωστε η απουσια της να μην σου αφηνε κενο στην καρδια.
Της αρεσε το γελιο σου, το ποσο αγαπουσες τα ζωα, τα ματια σου που κλεινανε σαν κινεζακι οταν χαμογελουσες.
Ηταν μια καλη γυναικα, και ισως να ησουν η μονη που θα μπορουσες να το δεις(αν το ηθελες),ηταν μια απο τις δυναμικες γυναικες που απαρτιζουν το γενεαολογικο σου δεντρο.
θα εβλεπε μεσα σου, και αν αυτο θα σε εκανε να νιωθεις λιγοτερη μοναξια η αντιθετως, εισβολη, ειναι κατι που κανεις δεν ξερει.
Ηταν μια ευαισθητη, γλυκοξινη, γεματη φαντασια, αστεια,( που δεν φοβαται να τσαλακωθει και να εκτεθει), παρουσια, που ηθελε ξεκαθαρα πραγματα στο φως.
Χωρις ενοχικα συμπλεγματα, χωρις μυστικα( αν ντρεπεσαι η λυση ειναι μια, ΜΗΝ τα κανεις),χωρις (αλλους) φοβους.
Ελπιζε να την συμπαθησεις, αλλα ηταν ετοιμη, στην αντιθετη περιπτωση να μην πτοηθει.
Ησουν το παιδι της, και αν ειχες ανγκη να καθοριστεις σε αντιθεση με τα οσα ηταν εκεινη,θα ηταν διπλα σου, και παλι.
σε αγαπουσε πολυ και της μαθαινες καθε μερα τι ειναι αγαπη.
Και ηθελε να εισαι πλυμμυρισμενη σε αυτην, σαν ροζ μαλλι της γριας που θα σε σηκωνε μακρυα απ ολα τα προβληματα του κοσμου.
Ηθελε να νιωσεις αγαπητη, γιατι φανταζοταν ποσο υπεροχα δυνατος νιωθεις οταν νιωθεις οτι καποιος ειναι παντα εκει να στηριξεις την πλατη σου.
Ηθελε να μην χρειαζεσαι κανενα-ουτε καν αυτην, αλλα να ΘΕΛΕΙΣ να εισαι με καποιον.
Να εχεις να δινεις, παρα νασ εμπλεκεσαι σε σχεσεις για να καλυψεις καποιο κενο.
Να εισαι ευτυχισμενη με λιγα λογια.
"Η ζωη δεν μας χρωστα τιποτα, αν περιμενεις να εισαι συνεχεια ευτυχισμενος, θα δυστυχησεις και συ και οι γυρω σου. Αντιθετως, αν δεν περιμενεις τιποτα, αν δεν νιωθεις οτι καποιος κατι σου χρωσταει, τοτε σηκωνεις τα μανικια και βρισκεις ευτυχια στην δικη σου προσπαθεια, και αν κατι σου δοθει, νιωθεις ευτυχια ευγνωμοσυνη...και παλι χωρις να περιμενεις οτι θα κρατησει. Αυτο ειναι το μυστικο της ευτυχιας για μενα. Και αν συμβει κατι κακο, μεχρι να σκεφτεις γιατι? η γιατι σε μενα, θα ειχες προλαβει να φτιαξεις την μιση ζημια."
Ρωτας τον καλυτερο φιλο της και σου λεει την δικη θέα, την δικη του ερμηνεια . Ηταν αγνη, ηταν αθωα, ηταν σεξι, ηταν ομορφη, ηταν καλη. Δεν θα σου πει τα ασχημα απο σεβασμο, τοι ηταν ανλυτικη, κουραστικη, οτι τον τρομαζε. Δεν θα σου πει για τα κρεβατια που εκανε, δεν τον ενδιαφερει αλλωστε, το θεωρει και προσον να ειναι περπατημενη μια γυναικα.
Θα σου πει για το κουραγιο της, θα σου πει για την θετικη ματια της.
Η Νονα σου παλι, θα σου μιλησει γιαυτην και θα νομιζεις οτι ειναι το 8ο θαυμα του κοσμου. θα σου πει ποσο ταλαντουχα και καλοπροαιερετη ηταν με ολους, πως ενω ηταν νευρικη και φωνακλου, ειχε παντα δικιο. Δεν θα σου πει ποσο αυταρχικη ηταν, γιατι ετσι κιαλλιως ολοι στην ζωη της νονας σου ειναι λιγο bossy, και της αρεσει να την καθοδηγουνε-λιγο.
Θα σου πει ομως ποσο γεματη χαρη ητανε, ποσο εξυπνη και ποσο σ'αγαπουσε.
και ρωτας εμενα.
Και δεν ξερω τι να σου πω, αληθεια, παρα οτι το μεσα της ηταν τοσο μαλακο, σαν συννεφο που διαλυεται στο αγγιγμα, και τοσο καλα κρυμμενο που δεν θα το φανταζοσουν. Το ποσο ειχε αναγκη να εχει κοσμο και παρεα, κοινο, αλλα δεν το εκμεταλλευοταν, ηθελε ολοι να γινουν "σταρ" να εχουν προβολεις επανω τους, γιατι πιστευε οτι ολοι ειχαν κατι αξιολογο να δειξουν και να μοιραστουν.
Θα σου πω για τις καθημερινες φοβιες που την βασανιζανε και το ακθημερινο αγχος που τις τρυπαγε τα κοκκαλα, κανοντας την νευρικη, να μιλαει πολυ γρηγορα και να απωθει, εκει που αλλους τους γοητευε.
Θα σου πω για την ασχημη πλευρα της, τα νευρα τους θυμους, τις φωνες, την ανασφαλεια και την ανικανοτητα να μεινει σε δωματιο με πολλους ανθρωπους για πολυ ωρα. για την αναγκη ελεγχου, για τις αμετρητες πληγες που φροντιζε να γιατρεψει σιγα σιγα χωρις την ψευδαισθηση οτι υπηρχε ιαση.
Θα σου πω για την αποφασιστικοτητα της, την περιπλοκοτητα του μυαλου της, την απιστευτη καταναοηση της ανθρωπινης φυσης-οταν ενδιαφεροταν αρκετα ωστε να σκυψει επανω στον αλλον. Για την καταπιεση και το θυμωμενο υφος της.
Θα σου πω ομως και για την αναγκη της να μην ενοχλει τον αλλον-οσο γινιταν συνειδητα,Θα σου πω για την τρυφεροτητα της που φοβοταν να εκδηλωσει γιατι οτι αγαπησε την μασησε την εφτυσε η το χασε.
Θα σου πω ποσο πολυ σε αγαπουσε και παντα εβαζε στην εξισωση την ψτχικη σου υγεια, τηαν αισθηση ασφαλειας σου.
Παντα ηθελε να εχεις αλλη ζωη απο αυτην που γνωρισε, να ενιωθες επιθυμητη αν και πολλες φορες δεν το καταφερνε να στο μεταδωσει, αφου δεν καταφερνε να το εκδηλωσει.
Ποσο περηφανη ηταν για σενα ακομ ακαι σε πεοχες οπου δεν μπορουσε να διακρινει αν θα εισαι εξυπνη η οχι, καλη η οχι.
ηταν περηφανη μονο και μονο που υπηρχες.
Ηταν ερωτευμενη μαζι σου αλλα προσπαθουσε πολυ να μην το δειξει, να μην το βιωσει καν για να μην σε χαλασει, για να ειναι αντικειμενικη και να σου δωσει, οσο γινταν τα πιο σωστα εφοδια-ωθησεις στον χαρακτηρα σου για να εισαι αυριο ευτυχισμενη.
Ετρεμε μην μπλεξεις αυριο με ναρκωτικα, σιχαινοταν τους χρηστες, εβρισκε οτι ηταν κακομαθημενοι ανθρωποι. σιχαινταν και οσους κρυβονταν πισω απο μια συμπεριφορα passive agressive.
κατα τα αλλα δεν αντιπαθουσε και πολλα πραγματα η ανθρωπους.
Ηταν κατα καιρους ομορφη αλλα παντα το αντιλαμβανοταν κατοπιν εορτης και ειχε προβληματα με το βαρος της. Μια παχαινε μια αδυνατιζε.
κατα βαθος δεν την πολυ ενοιαζε απλα της ειχε γινει πλυση εγκεφαλου απο μικρη οτι ηταν κατι πολυ κακο και κανεις δεν αγαπαει μια χοντρη.
κατι που το επαληθευσε με τις επιλογες της πολλες φορες.
Ηταν ευτυχισμενη οταν δουλευε και ηταν οικονομικα ανεξαρτητη,ειχε αλλον αερα τοτε, ψηλωνε και 10 ποντους.
Δεν ξερω τι αλλο να σου πω.
ηταν μια γυναικα που υπεφερε απο κοινωνικες μαλακιες, απο ερωτα, απο οικογενειακα,
ηταν ομως και μια γυναικα που υπηρξε πολυ ερωτευμενη και ερωτευσιμη, θυληκη
Ηταν μια μητερα σιγουρη και φοβισμενη συναμα, πολλες φορες τρομοκρατημενη και γεματη ενοχες που δεν εκανε καποια πραγματα διαφορετικα, μερικες φορες απομακρη για να μην ρουφηχτει και χασει την μπαλα, αλλα τα βραδια μυριζε τα μαλλια σου και σε χαιδευε με τις ωρες, φιλωντας σε , ανικανη να κοιμηθει οποιο βραδυ δεν ενιωθε το γνωριμο βαρος στο πλευρο της.
Σε λατρευε.
ηταν ενας ανθρωπος που δεν ηθελε να μενει θυμωμενος και ξεχναγε ευκολα, συγχωρουσε ακομα πιο ευκολα.
Ενας ανθρωπος που δεν ηθελε να σε εμπλεξει στις ασχημιες τις ζωης (της), ενας ανθρωπος που οπως ολοι εψαχνε να βρει την θεση του στον ηλιο.
διαβαζε πολυ, επιανε τα απωτερα κινητρα και ηταν ενοχλητικη σε πολλους.
σαν αλλη τζακλιν Σουζαν, αγκαλιαζε τα λαθη της, την οποια χυδαιοτητα της , την ανθρωπια της και προσπαθουσε να βρει γαληνη.
Και ταυτοχρονα να σε προφυλαξει.
απο τον κοσμο. και απο κεινη.
απο τα δικα της issues, απο τα δικα της λαθη.
Δεν ξερω αν θα την συμπαθουσες μεγαλωνοντας, το πιθανοτερο ειναι να σε εξοργιζε, η να ενιωθες επισκιαζμενη, η πιεσμενη να καταφερεις πιο πολλα.
δεν ξερω αν κατα συνεπεια ο χαρακτηρα σου θα ηταν αποφασιστικος με επιμονη η καποια που απλα τα παραταει στην πρωτη προσπαθεια.
υποψιαζομαι το πρωτο οταν θυμαμαι μια ιστορια που εξιστορουσε με με περηφανεια, το πως ηθελες να κολυμπησεις μονη σου ως την ακρη της πισινας και ποση χαρα ενιωσες που τα καταφερες.
Της αρεσε αυτο.
γιατι ενιωθε οτι οτι κιαν γινοταν, με την επιμονη και την αποφασιστικοτητα, you would be alright.
Ηθελε να σε δει να μεγαλωνεις, να ερωτευεσαι (αν και φοβοταν μη σε τραβολογαει καποιος απο την μυτη-προσπαθωντας να κανεις καποιον να σε αγαπησει για να καλυψεις ελλειψεις)
ηθελε να σου δωσει συναισθηση της μοναδικοτητας και της αξιας σου, κατι που εκεινη ανακαλυψε για τον εαυτο της σχεδον πολυ αργα.
Ηθελε να φυγεις να μεινεις μονη να σπουδασεις να κανεις οτι θελεις αλλα ελπιζε οτι ισως, ισως να την γουσταρες τοσο που να την ηθελες κοντα σου.
"δεν ξερεις ποτε" ελεγε.
Ηθελε να δει το προσωπο σου να αλλαζει, δεν μπορουσε να μαντεψει την μορφη σου σαν γυναικα.
Ανυπομονουσε να ερθει η μερα που θα παιζατε αγωνια, θα μιλουσατε για τα παντα, θα της εκανες και λιγο παρεα πριν μπεις στην σκοτεινη εφηβεια οπου θα επρεπε να σε καθοδηγησει με αυστηροτηα και πολυ αγαπη να μην πεσεις σε λουμπες.
Θα προτιμουσε να μην ξεκινησεις νωρις την σεξουαλικη σου ζωη γιατι υπαρχουν συναισθηματικες επιπτωσεις, δεν ηταν θεμα ηθικης, αλλα προστασιας.
Να εκανες σεξ υπευθυνα.
Θα ηθελε να σου δωσει ενα αισθημα τιμιοτητας απεναντι στους ανθρωπους, να μην κοροιδευεις, κλεβεις.
Ηθελε να ειναι εκει και να προσπαθησει να σου δωσει τοσα.
ενιωθε οτι ειχε να σου δωσει πολλα ακομα, οτι την χρειαζεσαι.
φοβοταν αν παθαινε κατι σε ποιον θα πηγαινες. δεν εμπιστευοταν κανεναν, δεν εβρισκε κανεναν που θα σε αγαπουσε τοσο ωστε η απουσια της να μην σου αφηνε κενο στην καρδια.
Της αρεσε το γελιο σου, το ποσο αγαπουσες τα ζωα, τα ματια σου που κλεινανε σαν κινεζακι οταν χαμογελουσες.
Ηταν μια καλη γυναικα, και ισως να ησουν η μονη που θα μπορουσες να το δεις(αν το ηθελες),ηταν μια απο τις δυναμικες γυναικες που απαρτιζουν το γενεαολογικο σου δεντρο.
θα εβλεπε μεσα σου, και αν αυτο θα σε εκανε να νιωθεις λιγοτερη μοναξια η αντιθετως, εισβολη, ειναι κατι που κανεις δεν ξερει.
Ηταν μια ευαισθητη, γλυκοξινη, γεματη φαντασια, αστεια,( που δεν φοβαται να τσαλακωθει και να εκτεθει), παρουσια, που ηθελε ξεκαθαρα πραγματα στο φως.
Χωρις ενοχικα συμπλεγματα, χωρις μυστικα( αν ντρεπεσαι η λυση ειναι μια, ΜΗΝ τα κανεις),χωρις (αλλους) φοβους.
Ελπιζε να την συμπαθησεις, αλλα ηταν ετοιμη, στην αντιθετη περιπτωση να μην πτοηθει.
Ησουν το παιδι της, και αν ειχες ανγκη να καθοριστεις σε αντιθεση με τα οσα ηταν εκεινη,θα ηταν διπλα σου, και παλι.
σε αγαπουσε πολυ και της μαθαινες καθε μερα τι ειναι αγαπη.
Και ηθελε να εισαι πλυμμυρισμενη σε αυτην, σαν ροζ μαλλι της γριας που θα σε σηκωνε μακρυα απ ολα τα προβληματα του κοσμου.
Ηθελε να νιωσεις αγαπητη, γιατι φανταζοταν ποσο υπεροχα δυνατος νιωθεις οταν νιωθεις οτι καποιος ειναι παντα εκει να στηριξεις την πλατη σου.
Ηθελε να μην χρειαζεσαι κανενα-ουτε καν αυτην, αλλα να ΘΕΛΕΙΣ να εισαι με καποιον.
Να εχεις να δινεις, παρα νασ εμπλεκεσαι σε σχεσεις για να καλυψεις καποιο κενο.
Να εισαι ευτυχισμενη με λιγα λογια.
"Η ζωη δεν μας χρωστα τιποτα, αν περιμενεις να εισαι συνεχεια ευτυχισμενος, θα δυστυχησεις και συ και οι γυρω σου. Αντιθετως, αν δεν περιμενεις τιποτα, αν δεν νιωθεις οτι καποιος κατι σου χρωσταει, τοτε σηκωνεις τα μανικια και βρισκεις ευτυχια στην δικη σου προσπαθεια, και αν κατι σου δοθει, νιωθεις ευτυχια ευγνωμοσυνη...και παλι χωρις να περιμενεις οτι θα κρατησει. Αυτο ειναι το μυστικο της ευτυχιας για μενα. Και αν συμβει κατι κακο, μεχρι να σκεφτεις γιατι? η γιατι σε μενα, θα ειχες προλαβει να φτιαξεις την μιση ζημια."
Comments