Saturday, April 15, 2006 Γαμω τα "πρεπει" σας

Nazi, φασιστακος, για μενα, ειναι αυτος που δεν δεχεται την διαφορετικοτητα σκεψης του αλλου, θεωρωντας την υποδεεστερη(διοτι αυτος ανηκει στην σφαιρα του ανωτερου)και ενεργει αναλογα με τα μεσα που εχει.
Ειτε βριζοντας , ειτε χτυποντας, ειτε χρησιμοποιωντας καποια μορφη βιας, απελευθερωνοντας ετσι σε κοινη θεα το ποσο αποκρουστικος αληθινα ειναι.

Αλλα ο καθενας φτιαχνει την παραμυθα του στο μυαλο του και πολεμα με μανια οτι μπορει να του την χαλασει..χειροτερα ακομα, η καθε "νικη" του επιβεβαιωνει το αρλεκιν πουχει φτιαξει στον/για τον εαυτο του.


Οσοι πιστευουν οτι υπαρχει μια και μοναδικη αληθεια, ειναι self righteous,ειναι και οι πιο νυχτωμενοι. Το ξερω, υπηρξα και γω ετσι.
Ημουν παντα τοσο σωστη, τοσο καλη, προσεχα να μην υποπεσω σε κανενα λαθος και ημουν τοσο αυστηρη και επικριτικη με τους γυρω μου που αφηνωνταν στα "χαμηλα" τους ενστικτα.
Καρδια αγγιναρα, δε λεω, και συγχωρουσα και καταλαβαινα μετα την κατσαδα...λες να ηταν τυχαιο που παντα τα εφτιαχνα με screw ups?

Ενας φιλικο μου ζευγαρι αποτελειται(το μισο) απο εναν τετοιο τυπακο.
Τχει και πρεπει να εχει παντα δικιο. Ειναι καταπιεστικος.
"αν θες σχεση δεν μπορεις να φερεσαι ετσι...κανε αυτο κανε εκεινο...εμενα ολοι μου ζητησανε συγγνωμη μετα, εγω φερθηκα παντα τοσο σωστα, ημουν παντα ενταξει, τα εδινα ολα...και ολοι το μετανιωσανε κλπ κλπ"
Και τον βλεπεις, προσπαθει απεγνωσμενα να φερει τα πραγματα στα μετρα του, να ελεγχει...ζητα απο τον αλλον να φερθει με εναν τροπο που θα το εκανε ετσι κιαλλιως αν ηταν ερωτευμενος, αλλα δεν, γιατι δεν ειναι!
Και αρχιζει η μουρμουρα και η γκρινια...για να παρει ο συντροφος του πχ τηλεφωνο μολις ξυπνησει.
Ομως δεν θα παρει επειδη τον θελει πολυ, θα παρει γιατι του χει πρηξει τ αρχιδια!
(λεπτομερειες μαι ντιαρ. Το σημαντικο ειναι η ενισχυση της παραμυθας)


Νομιζω οτι το σημαντικοτερο και θετικοτερο πραγμα που μου ετυχε με το διαζυγιο μου, ηταν το σπασιμο των καλουπιων μεσα μου. Τι ειναι σωστο , ποια η αληθεια, η σωστη συμπεριφορα.
Οταν εχεις γευτει τα σκατα και εχεις περασει απο κολαση, κρατας μεν τις αρχες και αυτα που θες για τον εαυτο σου για να νιωθεις καλα το βρεδυ που πεφτεις για υπνο, αλλα ξερεις οτι anything goes, οσο ν αφορα τους αλλους.
Ο διαβολος εχει πολλα προσωπα και η κολαση εχει πολλες μορφες, η ζωη δεν ειναι σαν παραμυθια και οι ανθρωποι εχουν την ικανοτητα για τα πιο ευγενικα αισθηματα αλλα και τα χειροτερα ενστικτα.
Κι οταν τοχεις βιωσει αυτο καλα, δεν προσπαθεις να επιβαλλεις το δικο σου σετ αξιων, δεν μπαινεις σε arguments, φιλοσοφικου επιπεδου.
Δεν αναλωνεσαι να αλλαξεις τον αλλον, ουτε καν να τον πεισεις για την δικη σου ματια των πραγματων.

Σου αρκει να ειναι ευγενικος, και να σεβαστει τον χωρο/υποσταση/δικαιωμα σου στην διαφορετικοτητα...αλλιως του δειχνεις ευγενικα την πορτα.



Νομιζω οτι οταν εσκασε η βομβα μεσα μου που εσπασε τα καλουπια του "πρεπει", εσπασε και το θεατρακι που επαιζα στον εαυτο μου και σταματησαν να με τραβανε καποιοι "τυποι" αντρων, που θα μου το ενισχυανε. Νομιζω εκεινη την ημερα,ξεπερασα τελειως και τον αντρα μου.
Τωρα που το σκεφτομαι δεν ξερει αυτην την αλλαγη μου, και εδω που τα λεμε δεν θεωρω απαραιτητο να του το κοινοποιησω...

Comments