Aυπνες σκεψεις
Ειναι περιεργοι οι ανθρωποι των τεχνων τελικα.
Τωρα που τραγουδαω στο καραοκε-χωρις να πληρωνομαι δηλαδη- μονο για την ευχαριστηση του πραγματος, οι συναδελφοι μου με κοιτανε "καπως."
Το γεγονος ομως οτι πλεον αναζητω και βρισκω και διεκδικω δουλεια απο το γραψιμο-και καλο θα ηταν να πληρωνομαι-δεν ειναι τοσο αποδεκτο, απο μια μεριδα ανθρωπων, μαθαινω, απο συζητηση που εκανα τηλεφωνικα αργα το βραδυ με καποιον που θα μπορουσε να μου λυσει καποιες αποριες.
Γιατι;
Γιατι το μπλογκ εχει μια ιδεολογια γι αυτους που γραφουν επαγγελματικα, γιατι στην δουλεια τους δεν μπορουν να γραφουν ελευθερα,( αρα εγω βεβηλωνω το μεσο με ποταπα κινητρα...;)
Γιατι γιατι γιατι...
Χιλιες δυο εξηγησεις.
Επιβολη στον λάρυγγα μου, σαν τις χηνες που ταιζουν με το ζορι, ως προς το τι πρεπει να ειναι ενα μπλογκ.Αρχιζα να καταλαβαινω διαφορες συμπεριφορες που συναντησα ΕΔΩ τον τελευταιο χρονο. (εξω, σε γενικες γραμμες, ειχα καλη υποδοχη)
Ειδα και το αρθρο στα νεα στο οποιο αναφερεται ο πιτσιρικος...βγηκαν και οδηγιες χρησεως
Γιατι κατι που ειναι δικο μου πρεπει να το ονομασω, να το δω οπως ο διπλα και ο παραδιπλα μονο και μονο επειδη τυχαινει να εχει το ιδιο?
Γιατι ειναι τοσο κακο που το μπλογκ μου εδειξε οτι μπορω να γραψω και οτι μπορω να το κυνηγησω;
Στην αρχη ηταν ημερολογιο, μετα παρεα, τωρα χομπυ, αυριο μπορει να γινει διαφημιστικη εξεδρα.
Its alive.
αλλαζει αναλογα με τα γραπτα, την επισκεψιμοτητα,την διαθεση, τις αναγκες, ειτε αυτες ειναι υλικες, πνευματικες, συναισθηματικες.
και ειναι, ενα μεσο το οποιο ειναι προσιτο σε ολους.
απο τον μαθητη, την νοικοκυρα (ναι οκ, δεν εκανα τιποτα σημερα), τον ερωτευμενο, τον εφηβο, τον φοιτητη.
δεν βλεπω γιατι επειδη μπηκανε παρα πολλοι δημοσιογραφοι στο ιδιο τριπακι, στον ιδιο πειρασμο, να πρεπει ντε και καλα να δουμε το μπλογκ σαν ενα μονοκομματο πραγμα.
Δεν ειναι ρε παιδια.
ο καθενας βλεπει σ' αυτο το τετραγωνακι στο οποιο γραφει, οτι θελει η ψυχουλα του.
Και αυτο ειναι ισως, το μοναδικο κοινο στοιχειο που θα μας ενωνε σαν κοινοτητα.
Ειμαι ομως αυπνη, μπορει να λεω μαλακιες.
Παω να την πεσω.
Τωρα που τραγουδαω στο καραοκε-χωρις να πληρωνομαι δηλαδη- μονο για την ευχαριστηση του πραγματος, οι συναδελφοι μου με κοιτανε "καπως."
Το γεγονος ομως οτι πλεον αναζητω και βρισκω και διεκδικω δουλεια απο το γραψιμο-και καλο θα ηταν να πληρωνομαι-δεν ειναι τοσο αποδεκτο, απο μια μεριδα ανθρωπων, μαθαινω, απο συζητηση που εκανα τηλεφωνικα αργα το βραδυ με καποιον που θα μπορουσε να μου λυσει καποιες αποριες.
Γιατι;
Γιατι το μπλογκ εχει μια ιδεολογια γι αυτους που γραφουν επαγγελματικα, γιατι στην δουλεια τους δεν μπορουν να γραφουν ελευθερα,( αρα εγω βεβηλωνω το μεσο με ποταπα κινητρα...;)
Γιατι γιατι γιατι...
Χιλιες δυο εξηγησεις.
Επιβολη στον λάρυγγα μου, σαν τις χηνες που ταιζουν με το ζορι, ως προς το τι πρεπει να ειναι ενα μπλογκ.Αρχιζα να καταλαβαινω διαφορες συμπεριφορες που συναντησα ΕΔΩ τον τελευταιο χρονο. (εξω, σε γενικες γραμμες, ειχα καλη υποδοχη)
Ειδα και το αρθρο στα νεα στο οποιο αναφερεται ο πιτσιρικος...βγηκαν και οδηγιες χρησεως
Γιατι κατι που ειναι δικο μου πρεπει να το ονομασω, να το δω οπως ο διπλα και ο παραδιπλα μονο και μονο επειδη τυχαινει να εχει το ιδιο?
Γιατι ειναι τοσο κακο που το μπλογκ μου εδειξε οτι μπορω να γραψω και οτι μπορω να το κυνηγησω;
Στην αρχη ηταν ημερολογιο, μετα παρεα, τωρα χομπυ, αυριο μπορει να γινει διαφημιστικη εξεδρα.
Its alive.
αλλαζει αναλογα με τα γραπτα, την επισκεψιμοτητα,την διαθεση, τις αναγκες, ειτε αυτες ειναι υλικες, πνευματικες, συναισθηματικες.
και ειναι, ενα μεσο το οποιο ειναι προσιτο σε ολους.
απο τον μαθητη, την νοικοκυρα (ναι οκ, δεν εκανα τιποτα σημερα), τον ερωτευμενο, τον εφηβο, τον φοιτητη.
δεν βλεπω γιατι επειδη μπηκανε παρα πολλοι δημοσιογραφοι στο ιδιο τριπακι, στον ιδιο πειρασμο, να πρεπει ντε και καλα να δουμε το μπλογκ σαν ενα μονοκομματο πραγμα.
Δεν ειναι ρε παιδια.
ο καθενας βλεπει σ' αυτο το τετραγωνακι στο οποιο γραφει, οτι θελει η ψυχουλα του.
Και αυτο ειναι ισως, το μοναδικο κοινο στοιχειο που θα μας ενωνε σαν κοινοτητα.
Ειμαι ομως αυπνη, μπορει να λεω μαλακιες.
Παω να την πεσω.
Comments