Tuesday, January 10, 2006 Δωσε στο 4χρονο ενα τσιγαρο
-μαμα, γιατι καπνιζεις?
-γιατι δεν μπορω να το κοψω.
-δηλαδη δεν εισαι παντοδυναμη?
-Φυσικα και οχι.
-χμμμ...
-ηξερες πριν το αρχισεις οτι δεν θα μπορεις να το κοψεις?
-αν κρινω απο τους γυρω μου, ναι.
-και παλι το αρχισες?
-Ναι.
-Γιατι?
-Γιατι ηθελα να κανω την εξυπνη.Ημουν μικρη.
Γι αυτο δεν θελω και συ να καπνισεις.
-δηλαδη εγω δεν εχω το δικαιωμα στα λαθη μου οπως και συ?
-Εχεις, αλλα το τσιγαρο κανει πολυ κακο, αγαπη μου. Ειδικα τωρα που εισαι στην αναπτυξη, και τα πνευμονια σου ακομα μεγαλωνουν.
-Μαλιστα....δηλαδη εσυ εχεις δικαιωμα να κανεις κακο στον εαυτο σου, ασχετως αν μπορει να παθεις κατι και να σε χασω.
-Ε δεν θα το εθετα ετσι.
-Εγω ομως ναι. Μ αγαπας?
-Ναι, αλλα μην μου ζητησεις να το κοψω.
-Μα φυσικα και οχι, ειναι προφανες οτι δεν εχεις την δυναμη.
Απαντα μου, μ αγαπας?
-Εισαι η ζωη μου.
-Τοτε γιατι καπνιζεις μεσα στο σπιτι και μου κανεις κακο?
-....
Εγραψα αυτον τον μισο υποθετικο διαλογο γιατι ειναι ενα ζητημα που με ενδιαφερει και ηθελα να το θιξω οσο πιο ηπια γινεται χωρις να νιωσει καποιος γονιος κριτικαρισμενος η να νιωσει ενοχες, αλλα με επιχειρηματα που ισως τον βαλουν να σκεφτει.
Δεν αμφισβητω ποτε την αγαπη ενος πατερα που θυσιαζει χρονο να βρεθει με τα παιδια του και να δεθει μαζι τους, οπως και δεν αμφισβητω την αγαπη μιας μανας,οπως και να μεγαλωνει τα παιδια της.
Να ανοιξω εδω μια μικρη παρενθεση.
Θεωρω οτι ετσι οπως ζουμε ειναι ολο και πιο δυσκολο να κανουμε attachment parenting,δηλαδη να ειμαστε συνεχεια με τα μικρα μας-ακομα και στον χωρο εργασιας μας, κατι που θα δημιουργουσε τις συνθηκες να γνωριζουμε την ψυχη και την προσωπικοτητα πισω απο τα μεγαλα ματακια. κατι που θα βοηθουσε στο να ξερουμε πως να αντιμετωπισουμε την εκαστοτε δυσκολια στην σχεση αντι να επιβαλλουμε γενικους κανονες.
Ενας απο τους λογους που ειμαι υπερ του θηλασμου, ειναι οτι κανει αυτο ακριβως, σε εκπαιδευει να διαβαζεις το παιδι και να τα παρατας ολα για κεινο.
κλεινω την παρενθεση και επιστρεφω στο θεμα του τσιγαρου.
Ολοι οι γονεις αγαπαμε τα παιδια μας
Ολοι οι γονεις κανουμε θυσιες γι αυτα.
Ολοι θελουμε να τους δωσουμε καλο φαγητο που θα χτισει κοκκαλα και μυες και θα εχουν καλη υγεια.
Γιατι λοιπον καπνιζουμε στον ιδιο χωρο μ αυτα?
3 δικα μας τσιγαρα ισοδυναμουν με 1 για το παιδι.
Αν εξαιρεσουμε την νικοτινη, ειναι σαν να τους το βαζουμε στο στομα.
Στην κυριολεξια.
Τα πνευμονια τους ειναι ακομα πολυ μικρα για να αντεξουν αυτην την ατμοσφαιρικη μολυνση και ανοιγουμε τους ασκους του αιολου, σαμποταρωντας ετσι την ικανοτητα τους να παιρνουνε "ζωη".Σαμποταρουμε τα οπλα που θα μπορουσαν να εχουν σαν ενηλικες για να μην αρρωστησουν βαρια.Τους τραβαμε το χαλι κατω απο τα ποδια τους και ειναι ανημπορα να αντισταθουν, γεματα εμπιστοσυνη.
Οι ινδοι γκουρου, λενε οτι περα απο το οξυγονο, εισπνεουμε το "πρανα", το οποιο αυτο ειναι που μας κρατα ζωντανους,ασχετως ομως με αυτην την δηλωση θα συμφωνησετε ολοι οτι
Οσο πιο μεγαλο και γερο πνευμονι, τοσο καλυτερη ζωη,μεγαλυτερη ικανοτητα αποβολης τοξινων.
Εχουμε την ταση στην φραση "κανει κακο" να εχουμε το απολυτο κενο στο κεφαλι μας και να το αγνοουμε.
Ομως, και πολυ σωστα, θα αναρωτηθει καποτε το παιδι, "πως λες οτι μ αγαπας οταν κανεις κατι που με βλαπτει, εν γνωση σου?"Περα του οτι χανουμε το παιχνιδι σαν γονεις, δημιουργειται και στο παιδι μια ανασφαλεια, οτι η αγαπη μας εχει ορια.
Υπηρξα καπνιστρια και ξερω ποσο κουφοι ειμαστε στα arguments. Δεν προτεινω να το κοψει καποιος.
Αλλα οπως ειπα καποτε στον πρωην αντρα μου, που ειχε αρχισει να ξανακαπνιζει μεσα στο σπιτι του,
"θελεις να καπνισεις και ειναι δικη σου επιλογη και την σεβομαι, ομως κοιτα στα ματια το παιδι σου, κοιτα το καλα, με ποση εμπιστοσυνη σε κοιταει και σκεψου οτι ειναι αβοηθητο και ανυπερασπιστο απο τον ιδιο ανθρωπο που πρεπει να την προστατεψει απο οποιοδηποτε κακο. Και ακομα κιαν δεν εχεις κακη προθεση, δεν αλλαζει τιποτα στο γεγονος οτι του κανεις κακο.
Θες να σεβονται τις επιλογες σου.
Σεβασου λοιπον και την δικη της που δεν μπορει να εκφρασει.
Ο καπνος την ενοχλει.
Και την βλαπτει."
Ακουσα κατι γ**βριδια(οπως ο Μπρους) αλλα κατι εκανε.
Οπως καθε τι που επιλεγουμε ολα εχουν ενα τιμημα.
Αν θελω να καπνισω θα βγω στο μπαλκονι.
και καποτε που το ξαναρχισα ημουν συνεχεια εξω freezing my ass off.
η κλεινομουν στην κουζινα με τον αποροφφητηρα.
Ξεκιναγε με μενα και τελειωνε με μενα.(αν και δεν ξερω ποσο μας ανηκει ο εαυτος μας μολις κανουμε παιδια)
Ειναι σωστο να πληρωσουν το τιμημα των επιλογων μας τα παιδια μας και μαλιστα με το πιο ακριβο τιμημα, αυτο που ευχομαστε παντα "πανω απ ολα, η υγεια, γιατι ολα τα αλλα φτιαχνονται?"
περα απο το ποσα λαθος μνματα περναμε και τι παραδειγμα δινουμε(για την απολαυση μου δεν ισχυουν οι "κανονες", αν ειμαι μεγαλος μπορω να κανω οτι θελω=> θυμος και καταπιεση απο το απλο γεγονος οτι ειναι μικρα)
Ηθελα να αποφυγω και νομιζω τα καταφερα, να γραψω ενα ποστ που να ακουγεται σαν "κατηγορω" και να ειναι δασκαλιστικο( νομιζω οτι το δευτερο σκελος δεν το απεφυγα)
Απλα ηθελα λιγο να εστιασω την προσοχη σε κατι το οποιο ειναι πολυ καθημερινο, μηπως και το δειξω απο αλλη οπτικη γωνια.
Αν εχετε να προσθεσετε κατι, και επειδη το θεμα εχει να κανει με γονεις, παρακαλω οι αντικαπνιστες(καταλαβαινω την αγανακτηση σας, ειμαστε περικυκλωμενοι απο παντου)να εκφραστειτε με ηπιους, γλυκους τονους γιατι οι γονεις ειναι = με την λεξη ενοχες.Το θεμα εδω ειναι η κατανοηση και η υγεια των παιδιων και οχι καποια πιθανη κοντρα.
-γιατι δεν μπορω να το κοψω.
-δηλαδη δεν εισαι παντοδυναμη?
-Φυσικα και οχι.
-χμμμ...
-ηξερες πριν το αρχισεις οτι δεν θα μπορεις να το κοψεις?
-αν κρινω απο τους γυρω μου, ναι.
-και παλι το αρχισες?
-Ναι.
-Γιατι?
-Γιατι ηθελα να κανω την εξυπνη.Ημουν μικρη.
Γι αυτο δεν θελω και συ να καπνισεις.
-δηλαδη εγω δεν εχω το δικαιωμα στα λαθη μου οπως και συ?
-Εχεις, αλλα το τσιγαρο κανει πολυ κακο, αγαπη μου. Ειδικα τωρα που εισαι στην αναπτυξη, και τα πνευμονια σου ακομα μεγαλωνουν.
-Μαλιστα....δηλαδη εσυ εχεις δικαιωμα να κανεις κακο στον εαυτο σου, ασχετως αν μπορει να παθεις κατι και να σε χασω.
-Ε δεν θα το εθετα ετσι.
-Εγω ομως ναι. Μ αγαπας?
-Ναι, αλλα μην μου ζητησεις να το κοψω.
-Μα φυσικα και οχι, ειναι προφανες οτι δεν εχεις την δυναμη.
Απαντα μου, μ αγαπας?
-Εισαι η ζωη μου.
-Τοτε γιατι καπνιζεις μεσα στο σπιτι και μου κανεις κακο?
-....
Εγραψα αυτον τον μισο υποθετικο διαλογο γιατι ειναι ενα ζητημα που με ενδιαφερει και ηθελα να το θιξω οσο πιο ηπια γινεται χωρις να νιωσει καποιος γονιος κριτικαρισμενος η να νιωσει ενοχες, αλλα με επιχειρηματα που ισως τον βαλουν να σκεφτει.
Δεν αμφισβητω ποτε την αγαπη ενος πατερα που θυσιαζει χρονο να βρεθει με τα παιδια του και να δεθει μαζι τους, οπως και δεν αμφισβητω την αγαπη μιας μανας,οπως και να μεγαλωνει τα παιδια της.
Να ανοιξω εδω μια μικρη παρενθεση.
Θεωρω οτι ετσι οπως ζουμε ειναι ολο και πιο δυσκολο να κανουμε attachment parenting,δηλαδη να ειμαστε συνεχεια με τα μικρα μας-ακομα και στον χωρο εργασιας μας, κατι που θα δημιουργουσε τις συνθηκες να γνωριζουμε την ψυχη και την προσωπικοτητα πισω απο τα μεγαλα ματακια. κατι που θα βοηθουσε στο να ξερουμε πως να αντιμετωπισουμε την εκαστοτε δυσκολια στην σχεση αντι να επιβαλλουμε γενικους κανονες.
Ενας απο τους λογους που ειμαι υπερ του θηλασμου, ειναι οτι κανει αυτο ακριβως, σε εκπαιδευει να διαβαζεις το παιδι και να τα παρατας ολα για κεινο.
κλεινω την παρενθεση και επιστρεφω στο θεμα του τσιγαρου.
Ολοι οι γονεις αγαπαμε τα παιδια μας
Ολοι οι γονεις κανουμε θυσιες γι αυτα.
Ολοι θελουμε να τους δωσουμε καλο φαγητο που θα χτισει κοκκαλα και μυες και θα εχουν καλη υγεια.
Γιατι λοιπον καπνιζουμε στον ιδιο χωρο μ αυτα?
3 δικα μας τσιγαρα ισοδυναμουν με 1 για το παιδι.
Αν εξαιρεσουμε την νικοτινη, ειναι σαν να τους το βαζουμε στο στομα.
Στην κυριολεξια.
Τα πνευμονια τους ειναι ακομα πολυ μικρα για να αντεξουν αυτην την ατμοσφαιρικη μολυνση και ανοιγουμε τους ασκους του αιολου, σαμποταρωντας ετσι την ικανοτητα τους να παιρνουνε "ζωη".Σαμποταρουμε τα οπλα που θα μπορουσαν να εχουν σαν ενηλικες για να μην αρρωστησουν βαρια.Τους τραβαμε το χαλι κατω απο τα ποδια τους και ειναι ανημπορα να αντισταθουν, γεματα εμπιστοσυνη.
Οι ινδοι γκουρου, λενε οτι περα απο το οξυγονο, εισπνεουμε το "πρανα", το οποιο αυτο ειναι που μας κρατα ζωντανους,ασχετως ομως με αυτην την δηλωση θα συμφωνησετε ολοι οτι
Οσο πιο μεγαλο και γερο πνευμονι, τοσο καλυτερη ζωη,μεγαλυτερη ικανοτητα αποβολης τοξινων.
Εχουμε την ταση στην φραση "κανει κακο" να εχουμε το απολυτο κενο στο κεφαλι μας και να το αγνοουμε.
Ομως, και πολυ σωστα, θα αναρωτηθει καποτε το παιδι, "πως λες οτι μ αγαπας οταν κανεις κατι που με βλαπτει, εν γνωση σου?"Περα του οτι χανουμε το παιχνιδι σαν γονεις, δημιουργειται και στο παιδι μια ανασφαλεια, οτι η αγαπη μας εχει ορια.
Υπηρξα καπνιστρια και ξερω ποσο κουφοι ειμαστε στα arguments. Δεν προτεινω να το κοψει καποιος.
Αλλα οπως ειπα καποτε στον πρωην αντρα μου, που ειχε αρχισει να ξανακαπνιζει μεσα στο σπιτι του,
"θελεις να καπνισεις και ειναι δικη σου επιλογη και την σεβομαι, ομως κοιτα στα ματια το παιδι σου, κοιτα το καλα, με ποση εμπιστοσυνη σε κοιταει και σκεψου οτι ειναι αβοηθητο και ανυπερασπιστο απο τον ιδιο ανθρωπο που πρεπει να την προστατεψει απο οποιοδηποτε κακο. Και ακομα κιαν δεν εχεις κακη προθεση, δεν αλλαζει τιποτα στο γεγονος οτι του κανεις κακο.
Θες να σεβονται τις επιλογες σου.
Σεβασου λοιπον και την δικη της που δεν μπορει να εκφρασει.
Ο καπνος την ενοχλει.
Και την βλαπτει."
Ακουσα κατι γ**βριδια(οπως ο Μπρους) αλλα κατι εκανε.
Οπως καθε τι που επιλεγουμε ολα εχουν ενα τιμημα.
Αν θελω να καπνισω θα βγω στο μπαλκονι.
και καποτε που το ξαναρχισα ημουν συνεχεια εξω freezing my ass off.
η κλεινομουν στην κουζινα με τον αποροφφητηρα.
Ξεκιναγε με μενα και τελειωνε με μενα.(αν και δεν ξερω ποσο μας ανηκει ο εαυτος μας μολις κανουμε παιδια)
Ειναι σωστο να πληρωσουν το τιμημα των επιλογων μας τα παιδια μας και μαλιστα με το πιο ακριβο τιμημα, αυτο που ευχομαστε παντα "πανω απ ολα, η υγεια, γιατι ολα τα αλλα φτιαχνονται?"
περα απο το ποσα λαθος μνματα περναμε και τι παραδειγμα δινουμε(για την απολαυση μου δεν ισχυουν οι "κανονες", αν ειμαι μεγαλος μπορω να κανω οτι θελω=> θυμος και καταπιεση απο το απλο γεγονος οτι ειναι μικρα)
Ηθελα να αποφυγω και νομιζω τα καταφερα, να γραψω ενα ποστ που να ακουγεται σαν "κατηγορω" και να ειναι δασκαλιστικο( νομιζω οτι το δευτερο σκελος δεν το απεφυγα)
Απλα ηθελα λιγο να εστιασω την προσοχη σε κατι το οποιο ειναι πολυ καθημερινο, μηπως και το δειξω απο αλλη οπτικη γωνια.
Αν εχετε να προσθεσετε κατι, και επειδη το θεμα εχει να κανει με γονεις, παρακαλω οι αντικαπνιστες(καταλαβαινω την αγανακτηση σας, ειμαστε περικυκλωμενοι απο παντου)να εκφραστειτε με ηπιους, γλυκους τονους γιατι οι γονεις ειναι = με την λεξη ενοχες.Το θεμα εδω ειναι η κατανοηση και η υγεια των παιδιων και οχι καποια πιθανη κοντρα.
Comments