Tuesday, September 27, 2005 Oρκιστειτε παρακαλω...

Σημερα πηγα πρωτη φορα στο Δικαστηριο.
Πριν 3 χρονια μια πελατισσα ηρθε με τον αδερφο της και φευγοντας αυτος μου πηρε το κινητο και τα στοιχεια τους.
Ομως εγω τα ειχα γραμμενα και στο αποιντμεντ μπουκ, και ετσι βρηκα την μαμα τους και με τα πολλα, μου εξηγησε οτι εχει πεταξει τον γιο εξω απο το σπιτι, οτι ειναι χρηστης και οτι εμπλεξε την μικρη και και και...
εγω το κινητο μου ηθελα αλλα καταλαβα οτι ηταν πια πουλημενο.
Οποτε ζητησα καινουργιο κινητο για να αποσυρω την μυνηση που ειχα προλαβει να κανω.
Διαβεβαιωσα την μανα οτι αν γινοταν δικαστηριο θα ελεγα οτι εγινε παρεξηγηση και εφυγα...Δεν υπαρχει λογος να παει φυλακη το μαλακισμενο.

3 χρονια μετα, αυπνη, τσατισμενη που τραβολογιεμαι, μπαινω στα δικαστηρια.
Βλεπω τις εδρες.
Επιβλητικες. Λιγο πιο κατω απο τον Χριστο
Ελπιζω να μην μου ζητησουν καμια προσευχη και γινω ρομπα, σκεφτομαι, θυμουμενη την μοναδικη χρονια που πηγα στο ελληνικο σχολειο και με σηκωσανε να πω προσευχη...που φυσικα, δεν γνωριζα.
Πολυ θρησκευτιλικι, παντου, ρε παιδι μου...εγω το εχω σε πιο ιδιωτικη μοιρα.

Παρακολουθω τις υποθεσεις πριν την δικη μου.
Ξαφνικα η προεδρος σκυβει και μιλαει με τις διπλανες της με το χαρτι μπροστα, και με πιανει τρελλο νευρικο διοτι ειναι καρμπον αυτο που βλεπουμε στις ταινιες!
χαθηκε ο κοσμος να αγορασουν ενα ειδικο χαρτονι?
λες και βλεπω γκραν γκινιολ.

Ανοιγω το περιοδικακι μου περιμενωντας την σειρα μου.
Ερχεται ενας μπουλης αστυνομικος/φυλακας.
"παρακαλω οχι περιοδικο μες την αιθουσα"
Τον κοιταω.
ξανακοιταω το περιοδικο μου.
χαζεψα.
ανοιγοκλεινω τα ματια και...
Για 2-3 δευτερολεπτα απορω πως θα μπορουσα να σκοτωσω καποιον με δαυτο (γιατι ειδαλλως ποιος ο λογος να απαγορευεται?)
Α...ναι....το θεμα του "προσποιητου σεβασμου"
Βγαινω.

Ειναι εξω ο πιτσιρικος με τον δικηγορο και την αδελφη του.
"τι κανεις μαλακισμενο?"χαμογελαω
Απορει.
χαμογελαει ντροπαλα.
Αλλα και με λιγο τουπε.
Δε βαριεσαι.
Λεω στον δικηγορο οτι αν μεχρι τις 12 δεν εχουμε τελειωσει, να κανει κατι γιατι πρεπει να παρω το παιδι.
Κατι μου λεει.
κατι του λεω οτι και παλι καλα που ηρθα.
"θα σας φερνανε με βιαιη προσαγωγη"


παω παραπερα και μετα απο 5 λεπτα μου κανει "τιλτ"(ναι, αργω σ αυτα, ειδικα με τετοια ελληνικα)
και σκαω στα γελια.
παρατηρηση του Μπουλη.
Παω στον δικηγορο και του λεω
"δηλαδη αν δεν ερχομουν, θα με πιανανε με χειροπεδες, με το ζορι? αυτο λες?"
"εχει συμβει..."
γυρναω στην πιτσιρικα.
"ποσα τον πληρωνετε?"
γελανε, γελαω, ο δικηγορος ΔΕΝ γελαει.
παει να πει κατι αλλα βλεποντας με να τον περιμενω, αλλαζει γνωμη.

ο πιτσιρικας παιζει με κομπολοι...
οι περισσοτεροι εκει μεσα εχουν κομπολοι..
Δεν μ αρεσουν οι αντρες με κομπολοι, βγαζουν μια κουραδομαγκια απιστευτη .
Ερχεται ο Μπουλης
"μην παιζετε το κομπολοι, κανει θορυβο."
Πνιγω ενα"μηπως να μην αναπνεουμε?"

Παιρνει την δουλεια του πολυ στα σοβαρα. φαινεται.
αλλα δεν λεει τιποτα σε κανεναν απ αυτους που καπνιζουνε ενω απαγορευεται
Ρωταω τον δικηγορο τι θα πουνε
Η ιστορια του εχει τρυπα.
αν μπορεσε να ειδοποιησει την μητερα, γιατι δεν πηρε εμενα?
και βγαζει και μενα ψευτρα ετσι...

Τεσπα, ο δικηγορος ενδιαφερεται να σωσει την πιτσιρικα.
Εχει παρει τις εντολες του.
Ο πιτσιρικας τυχερος που εδωσα και την μικρη στην μηνυση, τωρα θα ταν μονος του.
Εγινε και πατερας, ενος 16μηνου μπομπιρα, δουλευει με τον πατερα του(χωρισμενοι γονεις) σε γιαπια,και η δικια του επινε χαπια τους πρωτους 3 μηνες της εγκυμοσυνης.

Σφιχτηκε η καρδουλα μου για το μωρο.
κοιταξα την αδερφη.
Ειχε παρει 20 κιλα.
Τοτε ηταν στεκα, και μισουσε το σωμα της...


Κουλαρε, ειπα στον εαυτο μου, δεν μπορεις να κανεις τιποτα παραπανω απ αυτο που κανεις τωρα(και να σκεφτεις οτι φοβομουν να παω..τους εχω για πολυ απροβλεπτους τους χρηστες)
Ο Μπουλης ερχεται παλι.
Μηπως τελικα, τον ενοχλει που αναπνεουμε?
Κοιταω τον πισινο του.
Τον φανταζομαι με σωβρακο ξεχειλωμενο και φανελλα με αυτο το ξινισμενο υφος κανω-κατι-πολυ-σημαντικο-μ'ακουτε??-.
Χαμογελαω.
Μπαινουμε μεσα.
Ο εισαγγελεας θελει να το ψαξει.
Ολοι ξερουμε οτι εκλεψε ο μικρος, ο τυπακος ειναι μεσα στα τατου, τα σαπια δοντια...αλλα εφοσον ηρθα ,τελειωσε.
η προεδρος τον σταματα(τον εισαγγελεα), και αθωωνεται.


δεν ακουσα ουτε ενα ευχαριστω, δεν περιμενα βεβαια κατι τετοιο.
Στην πορτα του λεω
"μαλακισμενο, το τατουαζ της το πληρωσατε με δικα της χρηματα η εβαλες χερι στο ταμειο?"
"οχι βεβαια"
καταλαβα.


κοιταω τον Μπουλη.
Φευγω με γοργο βημα.
Εκει μεσα ειναι τιγκα στο κουστουμι(φετιχ μου) και στους ψευτες, ο γκομενικος μου παραδεισος...να φυγω γρηγορα πριν μου γυαλισει κανας κατηγορουμενος νταβατζης...or worse, κανας δικηγορος...


Καλο το δικαστηριο, "ωραια" εμπειρια, αλλα μακρια απο μας.

Comments

Popular Posts