Thursday, June 22, 2006 UPside DOWN

"δεν εισαι ελληνιδα;"
"τι δουλεια κανεις;"
"γιατι δεν δινεις κρεας στο παιδι;"
"γιατι δεν τρωει ζαχαρη;"
"που μεγαλωσες;"
ερωτησεις που πανtα μου φερνουν αμηχανια.
ερωτησεις που-το ξερω τωρα πια- θα οδηγησουν τον συνομιλητη μου σε μια "α" θεση απεναντι μου. Ειτε κατατασσοντας με σε fruit cake, ειτε σε αντιπαλο 'στρατοπεδο" ειτε σε βαθρο.
Ειπα χτες στον φιλο του Χορχε οτι μισω τον θαυμασμο.
Μ εχει γαμησει αυτος ο θαυμασμος στις προσωπικες μου σχεσεις, ειτε ειναι φιλια ειτε ερωτικη σχεση.
Οτι θαυμαζεις θες μετα να το ριξεις.
οτι θαυμαζεις και βαζεις ψηλα, θα το ριξεις.

και ενταξει αν ολα αυτα γινονται μεσα στον αλλον.
Αλλα οι πιθανοτητες ειναι να υποστω ολες τις εσωτερικες διεργασιες του αλλου σαν αιτια για την μετατοπιση του, ενω εγω απλα υπηρχα ετσι, για δικους μου λογους.
το να με θαυμασει καποιος επειδη τραγουδαω ωραια πχ..ειναι καπως αποδεκτο,αφου προκειται για μια ενεργεια στην οποια εκτιθεσαι και δειχνεις τι ξερεις να κανεις,... αν και νιωθω αμηχανια οταν μου λενε οτι εχω ωραια φωνη.
Απο την αλλη αν ο αλλος μου πει
"Μου αρεσει η φωνη σου" το νιωθω πιο real.

anyway ξεφευγω
Οταν εγω γνωρισω τον χ που μου αρεσει, δεν θελω να μπω σε συζητηση περι πεποιθησεων, ειτε αυτο οδηγησει σε αντιπαραθεση η ενδιαφερον.
"δεν σου αρεσει να σε θαυμαζουν;" με ρωτανε δυσπιστα πολλες φορες.
ακομα και σ αυτο διαφερω γαμωτο κερατο μου
Οχι. Δεν θελω.
το ειχα, μου αρεσε και μετα ειδα τι φερνει μαζι του αυτο.
Οποιος θαυμαζει δεν αγαπαει.


Και γω θελω αν οχι να με αγαπανε,
να με καταλαβαινουν
και αν δεν με καταλαβαινουν
να με αποδεχονται σαν ΙΣΗ.
Οχι πανω, ουτε κατω.


Με γαμησανε οσοι με βαλανε απο πανω τους και οσοι με βαλανε απο κατω τους.