Saturday, February 04, 2006 Τime is on my side
Ετσι λεει ο Μικ Τζαγγερ αλλα δεν ειναι αληθεια.
Νομιζω οτι απο τις μεγαλυτερες απογοητευσεις και την μεγαλυτερη δυσαρεστη εκπληξη ειναι η εξαφανιση των σταθερων.
Και εξηγω.
Γεννιεσαι και ολος ο κοσμος ξερει τον Ελβις, την Μονρο, ακομα και οι φιλες σου. Τον Ντην. Ολοι ξερουν το Grease πχ.
Καποια πραγματα ειναι εκει απο τοτε που θυμασαι τον εαυτο σου. Και συνεχιζουν να υπαρχουν οσο μεγαλωνεις, οχο κι αν μεγαλωνεις.
Και ξαφνικα ξεκινας να τραγουδησεις το saving all my love for you...και κανεις δεν το ξερει.
Πρωτο σοκ.
Εξερευνεις λιγο παραπανω και βλεπεις οτι μπορει την Μονρο να την ξερουν, μερικοι τυχαια, τον Ελβις, αλλα οχι τον Ντην. Το Γκρηζ? Τι ειναι αυτο? Τρωγεται?
Και ξαφνικα "κλασσικα" ειδωλα ειναι ο Κορμπαιν και οι Νιρβανα. Μια μπαντα οπως ολες τις αλλες. Γιατι εσυ, τον προλαβες ζωντανο.
Και βλεπεις να διαμορφωνεται η καινουργια πραγματικοτητα.
Το καινουργιο ντεκορ.
και το δικο σου ντεκορ σιγα σιγα εξαφανιζεται στο βαθος.Ξεφτια εχουν μεινει.
Αλλοι κλασσικοι ηρωες.
Αλλοι μυθοι.
Η μουσικη που σου αρεσει πλεον δεν αφορα κανεναν.
και θυμασαι τι ελεγες εσυ στην μανα σου.
"ασε με με τις παλιατζουρες"
Πριν λιγο καιρο ξεκινησα να λεω κατι στις μαθητριες μου και ανακαλυψα οτι δεν ξερανε το Grease.
Οταν ειπα ποιοι παιζουν, μονο που δεν ξερασανε στο ονομα τραβολτα.
To πηρα αμεσως απο το βιντεοκλαμπ. Καποια πραγματα ΕΙΝΑΙ κλασσικα, πως να το κανουμε.(ηδη εχουν μαθει τον gershwin μεσα απο κομματια του M.Bubble, που τους εχω δωσει)
Τους το εβαλα και με μια μικρη ανησυχια μηπως το βρουνε βαρετο η ξεπερασμενο, τσεκαρα τις αντιδρασεις τους.
Αποτελεσμα.
Εχουν αγορασει και οι δυο την ταινια.
Η μια το βαζει στα αδερφακια της που ειναι 7 χρονων.
Εχουν μαθει τους διαλογους απεξω.
Ολη η ταξη τους εχει μαθει γι αυτο το εργο.
Ειμαι υπευθυνη για την συνεχιση των σταθερων ΜΟΥ.
Μια ολοκληρη γενια 13χρονων τραγουδα στο διαλλεμμα
we go together και summer nights
Και νιωθω ανακουφιση.
Δεν ηταν απλα προιον της εποχης μου που ξεπεραστηκε.
Δεν ηταν απλα ενα ντεκορ.
Ειναι ενα οροσημο και για την μανα μου και για μενα και για τα παιδια αυτα.
Δημιουργει μια αλλη αισθηση χρονου, πιο ανακουφιστικη, πιο συμβατη με το πως νιωθω εγω.
Κια ς μου ειπε η μια οταν τελειωσε
" Μα καλα κυρια, την εποχη σας ειχε εγχρωμες ταινιες?"
Νομιζω οτι απο τις μεγαλυτερες απογοητευσεις και την μεγαλυτερη δυσαρεστη εκπληξη ειναι η εξαφανιση των σταθερων.
Και εξηγω.
Γεννιεσαι και ολος ο κοσμος ξερει τον Ελβις, την Μονρο, ακομα και οι φιλες σου. Τον Ντην. Ολοι ξερουν το Grease πχ.
Καποια πραγματα ειναι εκει απο τοτε που θυμασαι τον εαυτο σου. Και συνεχιζουν να υπαρχουν οσο μεγαλωνεις, οχο κι αν μεγαλωνεις.
Και ξαφνικα ξεκινας να τραγουδησεις το saving all my love for you...και κανεις δεν το ξερει.
Πρωτο σοκ.
Εξερευνεις λιγο παραπανω και βλεπεις οτι μπορει την Μονρο να την ξερουν, μερικοι τυχαια, τον Ελβις, αλλα οχι τον Ντην. Το Γκρηζ? Τι ειναι αυτο? Τρωγεται?
Και ξαφνικα "κλασσικα" ειδωλα ειναι ο Κορμπαιν και οι Νιρβανα. Μια μπαντα οπως ολες τις αλλες. Γιατι εσυ, τον προλαβες ζωντανο.
Και βλεπεις να διαμορφωνεται η καινουργια πραγματικοτητα.
Το καινουργιο ντεκορ.
και το δικο σου ντεκορ σιγα σιγα εξαφανιζεται στο βαθος.Ξεφτια εχουν μεινει.
Αλλοι κλασσικοι ηρωες.
Αλλοι μυθοι.
Η μουσικη που σου αρεσει πλεον δεν αφορα κανεναν.
και θυμασαι τι ελεγες εσυ στην μανα σου.
"ασε με με τις παλιατζουρες"
Πριν λιγο καιρο ξεκινησα να λεω κατι στις μαθητριες μου και ανακαλυψα οτι δεν ξερανε το Grease.
Οταν ειπα ποιοι παιζουν, μονο που δεν ξερασανε στο ονομα τραβολτα.
To πηρα αμεσως απο το βιντεοκλαμπ. Καποια πραγματα ΕΙΝΑΙ κλασσικα, πως να το κανουμε.(ηδη εχουν μαθει τον gershwin μεσα απο κομματια του M.Bubble, που τους εχω δωσει)
Τους το εβαλα και με μια μικρη ανησυχια μηπως το βρουνε βαρετο η ξεπερασμενο, τσεκαρα τις αντιδρασεις τους.
Αποτελεσμα.
Εχουν αγορασει και οι δυο την ταινια.
Η μια το βαζει στα αδερφακια της που ειναι 7 χρονων.
Εχουν μαθει τους διαλογους απεξω.
Ολη η ταξη τους εχει μαθει γι αυτο το εργο.
Ειμαι υπευθυνη για την συνεχιση των σταθερων ΜΟΥ.
Μια ολοκληρη γενια 13χρονων τραγουδα στο διαλλεμμα
we go together και summer nights
Και νιωθω ανακουφιση.
Δεν ηταν απλα προιον της εποχης μου που ξεπεραστηκε.
Δεν ηταν απλα ενα ντεκορ.
Ειναι ενα οροσημο και για την μανα μου και για μενα και για τα παιδια αυτα.
Δημιουργει μια αλλη αισθηση χρονου, πιο ανακουφιστικη, πιο συμβατη με το πως νιωθω εγω.
Κια ς μου ειπε η μια οταν τελειωσε
" Μα καλα κυρια, την εποχη σας ειχε εγχρωμες ταινιες?"
Comments