Πρωτη αισθηση

Μολις πηρα το βιβλιο στα χερια μου.
Eχει δικιο ο Νικος Δημου. Εχει αλλη "ζωη" στο χαρτι.
Hταν πολυ ευκολο να φανταστω πως θα φανει σε καποιον που θα το διαβασει μην ξεροντας τι εστι ηλεκτρονικη γραφη, μπλογκ κλπ
Το βραδυ, αφου η μικρη κοιμηθει, θα φανταστω πως θα φαινοταν στους γονεις μου, στον πρωην μου στους φιλους μου...και θα το διαβασω μεσα απο τα δικα τους ματια.
Διοτι δεν εχω σκοπο να τους το πω... για πολλους και διαφορους λογους.

Ενας απο αυτους ειναι οτι στην πορεια της ζωης μας κανουμε σχεσεις με ανθρωπους γυρω μας-νομιζουμε- ενω ουσιαστικα κανουμε σχεσεις μ'αυτο που θα θελαμε να ειναι, η με ενα πολυ μικρο κομματι τους, η ακομα χειροτερα με μια εικονα που εχουμε προβαλει και σταμπιλαρει σαν χαρτινη μασκα πανω στην φατσα τους.

να τους το χαλασω?
θα μπορουσα ετσι κιαλλιως να τους το χαλασω χωρις να υποστω θυμο που κατεστρεψα την ωραια μασκουλα-δημιουργημα?
Αν μπορουσανε να την καταστρεψουν , αν μπορουσανε να δουνε τον ανθρωπο, θα το ειχαν κανει ηδη, δεν υπαρχει λογος να ορθωσω την φωνη Μου, διοτι δεν ενδιαφερουν αυτα που εχω να πω.
Οχι επειδη δεν ειναι ενδιαφεροντα
απλα επειδη ο καθενας μας τραβαει τοσα ζορια, δεν εχει τον χρονο να κοιταξει και του αλλουνου.
Ειναι ανθρωπινο i guess.
και δεν με πικραινει πια.


Το βιβλιο μου ομως, its about Me.
Δεν μπορω και αυτο να το αφησω να γινει about them.