Monday, February 27, 2006 Little dose of happyness
Θυμαμαι, τις λιγες φορες που βρισκομασταν συγκεντρωμενοι στο Κυριακατικο τραπεζι οικογενειακως, να τρωμε (παντα) κοτοπουλο και να ακουω τους δικους μου να μιλανε. Για τα δικα τους, Τι χρειαζοταν να φτιαχτει στο εξοχικο, τι προβληματα ειχε ο μπαμπας στην δουλεια, και την μανα μου να μιλαει ακαταπαυστα(δεν την ακουγα, ειναι ανθρωπινως αδυνατον να την παρακολουθησω πανω απο 5 λεπτα.
Αλλες Κυριακες παλι, εκεινη και γω στην τηλεοραση με μια γαβαθα σαλατα μαρουλι μπροστα μας(λεκανη δηλαδη)και μισο κοτοπουλο η καθεμια το οποιο τρωγαμε ως και το μεδουλι στα κοκκαλα, βραστο. Ελληνικη ταινια και φαγητο- λιχουδια.
Ποτε δεν εακουσα τους δικους μου να μιλανε για αλλους.Καμια φορα η μανα μου εβγαζε κατινια και σχολιαζε καποια φιλη που της εκανε κατι αλλα παντα ηταν στην σφαιρα του τι ειχε συμβει μεταξυ τους.
Δεν ακουσα ποτε να συζητουνται πραγματα που δεν μας αφορουσανε αμεσα.
Φανταζομαι ενα παιδι που ακουει την μανa του να σχολιαζει χυδαια τι εκανε η διπλανη και πως τον παιρνει ο απο πανω, μεγαλωνει πιστευοντας οτι οι δουλειες των αλλων ειναι fair game, αλλα οσο αξεστοι και να υπηρξαν οι γονεις μας, παντα εχουμε την επιλογη να μην ακολουθησουμε αυτον τον δρομο...αν το μυαλο μας εχει την δυνατοτητα να αφυπνιστει και να δει τι συμβαινει γυρω του και μεσα του.
Τετοιες Κυριακες θελω να δινω στην μικρη μου. Οπου δεν υπαρχει ελληνικη ταινια αλλα υπαρχει σινεμα, με καραμελλα απο ζελε φιδι, και Ποπκορν. Με Pizza ατομικη με πολυ τυρι. Με επιτραπεζια παιχνιδια και γαργαλητα οταν κανει ζαβολιες.
με δυνατη μουσικη και χορο, τρελλες φιγουρες και κυκλους γυρω απο τον εαυτο μας μεχρι να πεσουμε κατω... με αγκαλιες και πολλα σ' αγαπω που αναπληρωνουν τις ωρες απουσιας μου, ειτε σαρκικης ειτε νοητικης.
Μια σειρα απο Κυριακες, οι οποιες θα μυριζουν παιδικη ηλικια και ανεμελια οταν μεγαλωσει, εικονες ασφαλειας, και ζεστασιας.Οι δυο μας. Χωρις να φερνουμε αλλους στο μικρο μας συμπαν.
Μικρες στιγμες ευτυχιας.
Αλλες Κυριακες παλι, εκεινη και γω στην τηλεοραση με μια γαβαθα σαλατα μαρουλι μπροστα μας(λεκανη δηλαδη)και μισο κοτοπουλο η καθεμια το οποιο τρωγαμε ως και το μεδουλι στα κοκκαλα, βραστο. Ελληνικη ταινια και φαγητο- λιχουδια.
Ποτε δεν εακουσα τους δικους μου να μιλανε για αλλους.Καμια φορα η μανα μου εβγαζε κατινια και σχολιαζε καποια φιλη που της εκανε κατι αλλα παντα ηταν στην σφαιρα του τι ειχε συμβει μεταξυ τους.
Δεν ακουσα ποτε να συζητουνται πραγματα που δεν μας αφορουσανε αμεσα.
Φανταζομαι ενα παιδι που ακουει την μανa του να σχολιαζει χυδαια τι εκανε η διπλανη και πως τον παιρνει ο απο πανω, μεγαλωνει πιστευοντας οτι οι δουλειες των αλλων ειναι fair game, αλλα οσο αξεστοι και να υπηρξαν οι γονεις μας, παντα εχουμε την επιλογη να μην ακολουθησουμε αυτον τον δρομο...αν το μυαλο μας εχει την δυνατοτητα να αφυπνιστει και να δει τι συμβαινει γυρω του και μεσα του.
Τετοιες Κυριακες θελω να δινω στην μικρη μου. Οπου δεν υπαρχει ελληνικη ταινια αλλα υπαρχει σινεμα, με καραμελλα απο ζελε φιδι, και Ποπκορν. Με Pizza ατομικη με πολυ τυρι. Με επιτραπεζια παιχνιδια και γαργαλητα οταν κανει ζαβολιες.
με δυνατη μουσικη και χορο, τρελλες φιγουρες και κυκλους γυρω απο τον εαυτο μας μεχρι να πεσουμε κατω... με αγκαλιες και πολλα σ' αγαπω που αναπληρωνουν τις ωρες απουσιας μου, ειτε σαρκικης ειτε νοητικης.
Μια σειρα απο Κυριακες, οι οποιες θα μυριζουν παιδικη ηλικια και ανεμελια οταν μεγαλωσει, εικονες ασφαλειας, και ζεστασιας.Οι δυο μας. Χωρις να φερνουμε αλλους στο μικρο μας συμπαν.
Μικρες στιγμες ευτυχιας.
Comments