Friday, June 17, 2005 Ιουλιετα Βεγγου
Χτες ειχαμε την πρεμιερα μας.
Πριν απο την πρεμιερα μας ομως...ειχαμε 5 μερες που ημουν αυπνη, που πληρωσα τα μαλλιοκεφαλα μου σε ιντερνετ καφε να βρω στιχους, να τους τυπωσω(30 λεπτα η σελιδα, γιου νοου?),να φτιαξω αλφαβητικη λιστα με τα δισκακια, να φτιαξω τα δισκακια, να μη μου γραφει το γαμημενο nero, να χανω την λιστα, να μου τρωει το -αγνωστο σε μενα excel- τα μισα τραγουδια, να ανακαλυπτω οτι δεν παιζουν τα cd, σε ολα τα cd players,να εχω ριξει με λιγα λογια κατι 12ωρα στους υπολογιστες, να ευθυνομαι προσωπικα για το σφαξιμο ενος δεντρου με το χαρτομανι,και να εχω τσιτωσει την πιστωτικη για να τα πληρωσω ολα αυτα.
Χτες λοιπον, ξυπναω με μια αισθηση"σημερα θα χαλαρωσω και θα πιω καφε πριν παω για δουλεια"
Αμ δε, τα δισκακια δεν δουλευαν οπως ειπα πριν, η λιστα ηταν ατελης, οι στιχοι μισοι και το μαλλι μου σαν του τραγου.
Παω στο κομμωτηριο και αποφασιζω να κανω ενα κομπλε.
Ανταυγειες, κουρεμα, χτενισμα.
Με πιστωση...οφ κοουρς.
Η καλλιτεχνης προφανως συνερπαρμενη απο το δημιουργημα της, splatαριζε την μπογια, και κατεληξε στο περιοδικο που κρατουσα, και οχι στο αγαπημενο μου παντελονι.Ευτυχως γιατι αλλιως θα ειχαμε θυματα.
Η μπλουζα μου ομως δεν την γλυτωσε.
Τελικα εχουν δικιο οσες πανε συχνα κομμωτηριο.
Αλλαζει ολο το προσωπο.
Μπηκα αβαφτη, χαλια και με το μαλλι ημουν -δεν θα πω κουκλα-αλλα pretty close..
Η ωρα ομως ειχε παει 6 και 8 επρεπε να ειμαι στο μαγαζι.
Παω σπιτι , βαφομαι(κοκκινο κραγιον), ντυνομαι στα μαυρα , βαζω το ψηλο πεδιλο, το στενο-σου- κανω- ενα- κωλο- μουρλια παντελονι που ΔΕΝ μου εμπαινε απο περισυ και ξεκιναω.
Μεσ την λεοφωρο, μερα, και γω κοτσονατη σαν τσατσα με εντονο βαψιμο, αρωμα κλπ.
Γυρω μου ασπρα στενα καλοκαιρινα μπλουζακια,σαγιοναρες, ηλιος....και γω να τους στραβωνω με τα σβαροφσκι απομιμιμηση σκουλαρικια.You got the picture...
Σταματαει ο ταξιτζης, με παιρνει,προχωραμε, και καποια στιγμη συνειδητοποιω οτι παμε απο τελειως αλλο δρομο.
Θελει λεφτα?
Οχι.
Θελει τηλεφωνο.
Χαμογελο.
Πηδημα, ξερω γω?
Ασε με χριστιανε μου και εχω αργησει.
"Nai, ε?(σφιχτο χαμογελο) Ωστε σου αρεσει η δουλεια σου...μχχμ...αληθεια;
Τοσο πολυ ηρεμια στο τιμονι...."
Εχει παει 8 και 20, τελειωνε.
Φτανω.
Μιλαω με τον Ντι τζει, του εξηγω τα καθεκαστα, πλακωνουν οι δικοι μου, και το πανυγυρι αρχιζεεεεειιιιιιι.
Εχω πιει 3 καφεδες(αυπνη το ειπαμε) και 3 σναπς που -και αυτο δεν το εχω καταλαβει- με εχουν βαρεσει στο κεφαλι.
Το κονσεπτ ητανε να τραγουδανε απο ενα μπαλκονι...εκει στα ψηλα...αλλα ηταν
α) πολυ αβολο
β) τους φοβιζε
γ)ειχαμε συνεχως παρασιτα και παρεμβολες απο τα μικροφωνα
δ)πηγαινα πανω κατω σαν τον Βεγγο.
Και αυτο ειναι που θυμαμαι κυριως.
Να πηγαινοερχομαι αλαφιασμενη να ρολαρει το "παρασκηνιο" το στησιμο καλα, οχι το τι θα ελεγα.
γελαω σκεφτομενη την εικονα.
Μουσικη, φωτα, καποιος γκαριζει στο βαθος, κεφαλια διαφορου υψους και ενα ξανθο μικρο τοπ κεφαλιου να πηγαινοερχεται σαν κουρδιστο μπρος πισω μπρος, σταση, σκυψιμο των πιο ψηλων-και ορατων-κεφαλιων(αχα, τους μιλαει), ανοιγμα του πληθους(α, ξαναπηρε μπρος), και αραια και που μια δυνατη φωνη να λεει απο καπου..."το μικροφωνο το κραταμε ετσι, και οχι ετσι...οι γυναικες δεν θα δυσκολευτουν καθολου, φανταζομαι."κλπ κλπ
Μου την σπαει που ηπια γιατι νιωθω οτι δεν ειχα τον πληρη ελεγχο, αλλα μαλλον πηγε καλα.
Και τωρα ειμαι ετοιμη να πω διευθυνση σε ιμαιλια για οποιον θε να ερθει την αλλη Πεμπτη.
Τραγουδι υποχρεωτικο.
Πριν απο την πρεμιερα μας ομως...ειχαμε 5 μερες που ημουν αυπνη, που πληρωσα τα μαλλιοκεφαλα μου σε ιντερνετ καφε να βρω στιχους, να τους τυπωσω(30 λεπτα η σελιδα, γιου νοου?),να φτιαξω αλφαβητικη λιστα με τα δισκακια, να φτιαξω τα δισκακια, να μη μου γραφει το γαμημενο nero, να χανω την λιστα, να μου τρωει το -αγνωστο σε μενα excel- τα μισα τραγουδια, να ανακαλυπτω οτι δεν παιζουν τα cd, σε ολα τα cd players,να εχω ριξει με λιγα λογια κατι 12ωρα στους υπολογιστες, να ευθυνομαι προσωπικα για το σφαξιμο ενος δεντρου με το χαρτομανι,και να εχω τσιτωσει την πιστωτικη για να τα πληρωσω ολα αυτα.
Χτες λοιπον, ξυπναω με μια αισθηση"σημερα θα χαλαρωσω και θα πιω καφε πριν παω για δουλεια"
Αμ δε, τα δισκακια δεν δουλευαν οπως ειπα πριν, η λιστα ηταν ατελης, οι στιχοι μισοι και το μαλλι μου σαν του τραγου.
Παω στο κομμωτηριο και αποφασιζω να κανω ενα κομπλε.
Ανταυγειες, κουρεμα, χτενισμα.
Με πιστωση...οφ κοουρς.
Η καλλιτεχνης προφανως συνερπαρμενη απο το δημιουργημα της, splatαριζε την μπογια, και κατεληξε στο περιοδικο που κρατουσα, και οχι στο αγαπημενο μου παντελονι.Ευτυχως γιατι αλλιως θα ειχαμε θυματα.
Η μπλουζα μου ομως δεν την γλυτωσε.
Τελικα εχουν δικιο οσες πανε συχνα κομμωτηριο.
Αλλαζει ολο το προσωπο.
Μπηκα αβαφτη, χαλια και με το μαλλι ημουν -δεν θα πω κουκλα-αλλα pretty close..
Η ωρα ομως ειχε παει 6 και 8 επρεπε να ειμαι στο μαγαζι.
Παω σπιτι , βαφομαι(κοκκινο κραγιον), ντυνομαι στα μαυρα , βαζω το ψηλο πεδιλο, το στενο-σου- κανω- ενα- κωλο- μουρλια παντελονι που ΔΕΝ μου εμπαινε απο περισυ και ξεκιναω.
Μεσ την λεοφωρο, μερα, και γω κοτσονατη σαν τσατσα με εντονο βαψιμο, αρωμα κλπ.
Γυρω μου ασπρα στενα καλοκαιρινα μπλουζακια,σαγιοναρες, ηλιος....και γω να τους στραβωνω με τα σβαροφσκι απομιμιμηση σκουλαρικια.You got the picture...
Σταματαει ο ταξιτζης, με παιρνει,προχωραμε, και καποια στιγμη συνειδητοποιω οτι παμε απο τελειως αλλο δρομο.
Θελει λεφτα?
Οχι.
Θελει τηλεφωνο.
Χαμογελο.
Πηδημα, ξερω γω?
Ασε με χριστιανε μου και εχω αργησει.
"Nai, ε?(σφιχτο χαμογελο) Ωστε σου αρεσει η δουλεια σου...μχχμ...αληθεια;
Τοσο πολυ ηρεμια στο τιμονι...."
Εχει παει 8 και 20, τελειωνε.
Φτανω.
Μιλαω με τον Ντι τζει, του εξηγω τα καθεκαστα, πλακωνουν οι δικοι μου, και το πανυγυρι αρχιζεεεεειιιιιιι.
Εχω πιει 3 καφεδες(αυπνη το ειπαμε) και 3 σναπς που -και αυτο δεν το εχω καταλαβει- με εχουν βαρεσει στο κεφαλι.
Το κονσεπτ ητανε να τραγουδανε απο ενα μπαλκονι...εκει στα ψηλα...αλλα ηταν
α) πολυ αβολο
β) τους φοβιζε
γ)ειχαμε συνεχως παρασιτα και παρεμβολες απο τα μικροφωνα
δ)πηγαινα πανω κατω σαν τον Βεγγο.
Και αυτο ειναι που θυμαμαι κυριως.
Να πηγαινοερχομαι αλαφιασμενη να ρολαρει το "παρασκηνιο" το στησιμο καλα, οχι το τι θα ελεγα.
γελαω σκεφτομενη την εικονα.
Μουσικη, φωτα, καποιος γκαριζει στο βαθος, κεφαλια διαφορου υψους και ενα ξανθο μικρο τοπ κεφαλιου να πηγαινοερχεται σαν κουρδιστο μπρος πισω μπρος, σταση, σκυψιμο των πιο ψηλων-και ορατων-κεφαλιων(αχα, τους μιλαει), ανοιγμα του πληθους(α, ξαναπηρε μπρος), και αραια και που μια δυνατη φωνη να λεει απο καπου..."το μικροφωνο το κραταμε ετσι, και οχι ετσι...οι γυναικες δεν θα δυσκολευτουν καθολου, φανταζομαι."κλπ κλπ
Μου την σπαει που ηπια γιατι νιωθω οτι δεν ειχα τον πληρη ελεγχο, αλλα μαλλον πηγε καλα.
Και τωρα ειμαι ετοιμη να πω διευθυνση σε ιμαιλια για οποιον θε να ερθει την αλλη Πεμπτη.
Τραγουδι υποχρεωτικο.
Comments