Friday, May 20, 2005 Ξετυλιγωντας τον τραχανα μου...
Εδω και δεκα μερες τρωω αγγουρι.
και οχι, δεν δροσιζομαι αλλα κανω φιλοτιμη προσπαθεια να μην το αφησω να με παρει απο κατω...
και να επικεντρωθω σε πιο αναλαφρα θεματα.
Πηγα την τριτη στο καραοκι μου και τα 2 johnny με στειλανε.
Απο την μια ηταν καλο γιατι τοχα παραχεσει. Ειχα να πιω πανω απο 10 χρονια και τωρα καθε τριτη το ξεφτιλιζα...10-11 σφηνακια dimples...
Tελικα την Τεταρτη τα ειδα ολα.
Ακομα και τι χρωμα εχει η χολη.
3 φορες.
Η μανα μου προσφερθηκε να κρατησει το παιδι και ετσι κατα τις 7 το απογευμα βυθιστικα σε εναν λυτρωτικο υπνο, μετα απο κουβεντουλα 3,5 ωρων στο τηλεφωνο με τον πρωην...(εξ ου και το αγγουρι που μολις τωρα αρχιζει να μπαινει)
Ξυπνησα στις 10, ξεκουραστη αλλα χαλια ψυχολογικα.
Ντυθηκα και κατηφορησα στο καραοκι μου, με διαθεση να χαζεψω τους αλλους περισσοτερο.
Τελικα ξενερωτη προσεχεις πιο πολλα πραγματα.
Ξενερωτη βλεπεις τελικα ποσο μεθυσμενοι ειναι οι αλλοι.
Και διασκεδαζεις εξισου.
Κανανε και εναν διαγωνισμο περι γιουροβιζιον και επειδη δεν ηθελα να συμμετασχω βρεθηκα κριτικη επιτροπη.
Το χειροτερο μου.
Και ηρθε και ενα καναλι.
Ακομα πιο χειροτερο.
Τεσπα.
Την αλλη μερα εγραφα εξετασεις για την ελληνομαθεια.
(τι λετε, περασα; :-P )
Ωπου μου σπασανε τα νευρα γιατι εχω τελειωσει απο τις 2:20 και πρεπει να περιμενω ως τις 4 να τελειωσουν ολοι.
Στν τουαλετα δε, με συνοδεια( δεν τους εχεζα λεω εγω?)
Μετα το 2ο μερος, οπου πλεον ειχα πια τελειωσει...απο τις 4:30, επρεπε να περιμενω ως τις 6.
και μετα να ξαναερθω στις 7:30 για τα προφορικα.
Ζητησα να παω τουαλετα και ανοιξα το κινητο μου να ειδοποιησω οτι τελικα δεν θα ερχομουν να παρω την μικρη αφου ημουν καθηλωμενη εδω.
Πεσανε πανω μου.
Στην αρχη δεν αντεδρασα.
λεγανε λεγανε λεγανε,...με αυστηρο υφος.
Εγω ειπα μονο οτι τους πληρωσα για να παρω το πιστοποιητικο, οτι θα παρω τηλεφωνο αυτον που κραταει την κορη μου και οτι δεν μου αρεσει να μου φερονται σαν να ειμαι κακη μαθητρια σε υποπτου επιπεδου σχολειο, ειδικα απο την στιγμη που εχω παραδωσει το γραπτο μου.
κατι μουρμουρισανε με αλλαγμενο υφος περι κανονισμων και αλλιωσης αποτελεσματων.
Εγω απλα απαντησα οτι ειναι γελοιο να κρατανε εμενα και μια εγκυος μεσα στην ταξη ενω εχουμε τελειωσει...
Στα προφορικα παντως ενω υπηρχε αργοπορια 3 τεταρτων, εγω μπηκα στην ωρα μου.
Ναναι καλα οι γυναικες, μαλλον ειναι μαμαδες.
Η αλληλεγκυη που παιρνω καμια φορα απο γυναικες ειναι πολυ αποκαλυπτικη.
Μπορει να ειναι παντρεμενες η χωρισμενες.
ειναι ομως γυναικες που επωμιζονται το μεγαλυτερο, αν οχι ολο το βαρος.
Που νιωθουν την μοναξια και την δυσκολια.
Και ειναι εκει, στα ταμεια, στα καταστηματα, στην ουρα.Παντου.
σιωπηλες, γελαστες, νεες η μεγαλες...
Σε νιωθουν χωρις να χρειαστει να εξηγησεις.
Ξερουν.
και μεσα απ την μητροτητα γινανε αδελφες σου.
Ποτε δεν συμπαθουσα ιδιαιτερα τις γυναικες μεγαλωνωντας.
Η μαλλον με εβρισκα πιο πολυ αγοροκοριτσο, γουσταρα να ειμαι one of the guys kαι ηταν πιο ευκολο για μενα αφου οι γυναικες με αποφευγανε.
1 φιλη ειχα στο νηπιο που ακομα την ονειρευομαι για την υποσχεση που αθελα μου δεν τηρησα οταν εφευγα απο Γαλλια.Εκλαιγε και της ελεγα οτι θα γυρισω, αλλα δεν γυρισα παρα πολλα χρονια αργοτερα...δεν την ξαναειδα ποτε(αληθεια υπαρχει σαιτ οπου βαζεις ονοματεπωνυμο για να βρεις χαμενους φιλους?)
Και τις 2 φιλες μου απο τα 11.
Ερωτας.
Πλατωνικος μεν, αλλα ΕΡΩΤΑΣ.
Και με την μια ειμαστε μαζι εως σημερα, κιας ζει στου διαολου την μανα.
Ξεφυγα.
Για τι πραγμα μιλαγα?
α, ναι το πως εβλεπα τα πραγματα με τις γυναικες, και τον κοσμο πριν την εγκυμοσυνη μου.
Οταν ομως εμεινα εγκυος, ο κοσμος γυρω μου αλλαξε.
Το πως μου φερονταν.
το τι περιμενανε απο μενα.
Η ματια μου για μενα.
Η ματια του για μενα.
Η ματια ολων.
Αντισταθηκα, φυσικα.
I did things my way.
Οχι, δεν θα ειχε προτεραιοτητα κανεις πανω απο το παιδι.
οταν θηλαζω δεν μιλαω στο τηleφωνο.
κιας παρεξηγηθει η πεθερα μου.
Επειδη θηλαζω δεν θα βαλω καρκινογονα καλλυντικα.
Δεν θα αγχωθω μην χασω τον αντρα μου επειδη εχω το παιδι προτεραιοτητα.
Αν θελει να φυγει γιατι νιωθει παργκωνισμενος απο το παιδι του το ιδιο...με γεια του και χαρα του.
Αν πηδηξει αλλη οταν ειμαι εγκυος η επειδη δεν εχω χασει τα κιλα λογο θηλασμου, παλι...his choice.
Αν δεν κατσω να μαγειρευω πλενω κλπ επειδη το παιδι κλαιει με κολικους...και με χρειαζεται...
Ομως ακομα και γω ενιωθα την πιεση γυρω μου.
"ακομα θηλαζεις?"
"Ποτε θα πας για δουλεια?"
"Βαζεις το παιδι στο κρεβατι σου?-φρικη!"
"Γιατι δεν βαφεσαι? γιατι δεν φτιαχνεσαι...εισαι και γυναικα."
Ναι.
ειμαι.
Δεν ειμαι ρομποτ.
Δεν γινεται να γινω 1000 κομματια.
Και αν καποια πραγματα θα μπουν στο περιθωριο, αυτο δεν θα ειναι το παιδι.
Οχι αν περναει απο το χερι μου να επιλεξω.
Δεν μπορω να παρεχω στο παιδι μου την παρουσια και την τροφη του, να ειμαι και επικοδομητικο μελος της κοινωνιας δουλευοντας ενα ωχταωρο, ουτε η σεξοβομβα που γνωρισε, ουτε η μαμα ΤΟΥ πλεον(να τραβηξει λιγο το ιδιο του το βαρος, οπως λενε και στα αγγλικα),ουτε η τελεια νοικοκυρα.
Η μητροτητα εφερε τα πανω κατω στη ζωη μου.
Πονεσα τις αλλες γυναικες.
τις καταλαβα.
Ολες αυτες που ηρθαν πριν απο μενα, που σκυβανε στα χωραφια, που δουλευανε, που υπομενανε, που μεγαλωνανε τα παιδια τους με την ιδια λαχταρα που εχω και γω.
Μαναδες, αδερφες, κορες, ολες μια.
Οταν εκανα για πρωτη φορα κυκλο γυναικων, ειμασταν εκει, ολες μανες, με τα μωρα αγκαλια, και το ενιωσα...αυτο το δεσιμο, αυτην την κατανοηση...και εκλαψα.
Εκλαιγα για ωρα και ολες με πλησιασανε μια μια...
Αργοτερα πολυ αργοτερα, κλαψανε ολες, η καθε μια για διαφορετικο λογο και αφορμη, αλλα στο τελος ειχαμε νιωσει τρομερα συνδεδεμενες μεταξυ μας, με την Γη και το συμπαν ολο.
Γιατι ξεκινησα να τα γραφω αυτα?
Ουτε και γω ξερω...καπου ηθελα να καταληξω, αλλα και να μην καταληξω,...δεν πειραζει.
Η αναμνηση αυτη, με ηρεμησε, και μου θυμισε τι και ποια ειμαι.
Και για την ωρα, αυτο ειναι τα παντα
και οχι, δεν δροσιζομαι αλλα κανω φιλοτιμη προσπαθεια να μην το αφησω να με παρει απο κατω...
και να επικεντρωθω σε πιο αναλαφρα θεματα.
Πηγα την τριτη στο καραοκι μου και τα 2 johnny με στειλανε.
Απο την μια ηταν καλο γιατι τοχα παραχεσει. Ειχα να πιω πανω απο 10 χρονια και τωρα καθε τριτη το ξεφτιλιζα...10-11 σφηνακια dimples...
Tελικα την Τεταρτη τα ειδα ολα.
Ακομα και τι χρωμα εχει η χολη.
3 φορες.
Η μανα μου προσφερθηκε να κρατησει το παιδι και ετσι κατα τις 7 το απογευμα βυθιστικα σε εναν λυτρωτικο υπνο, μετα απο κουβεντουλα 3,5 ωρων στο τηλεφωνο με τον πρωην...(εξ ου και το αγγουρι που μολις τωρα αρχιζει να μπαινει)
Ξυπνησα στις 10, ξεκουραστη αλλα χαλια ψυχολογικα.
Ντυθηκα και κατηφορησα στο καραοκι μου, με διαθεση να χαζεψω τους αλλους περισσοτερο.
Τελικα ξενερωτη προσεχεις πιο πολλα πραγματα.
Ξενερωτη βλεπεις τελικα ποσο μεθυσμενοι ειναι οι αλλοι.
Και διασκεδαζεις εξισου.
Κανανε και εναν διαγωνισμο περι γιουροβιζιον και επειδη δεν ηθελα να συμμετασχω βρεθηκα κριτικη επιτροπη.
Το χειροτερο μου.
Και ηρθε και ενα καναλι.
Ακομα πιο χειροτερο.
Τεσπα.
Την αλλη μερα εγραφα εξετασεις για την ελληνομαθεια.
(τι λετε, περασα; :-P )
Ωπου μου σπασανε τα νευρα γιατι εχω τελειωσει απο τις 2:20 και πρεπει να περιμενω ως τις 4 να τελειωσουν ολοι.
Στν τουαλετα δε, με συνοδεια( δεν τους εχεζα λεω εγω?)
Μετα το 2ο μερος, οπου πλεον ειχα πια τελειωσει...απο τις 4:30, επρεπε να περιμενω ως τις 6.
και μετα να ξαναερθω στις 7:30 για τα προφορικα.
Ζητησα να παω τουαλετα και ανοιξα το κινητο μου να ειδοποιησω οτι τελικα δεν θα ερχομουν να παρω την μικρη αφου ημουν καθηλωμενη εδω.
Πεσανε πανω μου.
Στην αρχη δεν αντεδρασα.
λεγανε λεγανε λεγανε,...με αυστηρο υφος.
Εγω ειπα μονο οτι τους πληρωσα για να παρω το πιστοποιητικο, οτι θα παρω τηλεφωνο αυτον που κραταει την κορη μου και οτι δεν μου αρεσει να μου φερονται σαν να ειμαι κακη μαθητρια σε υποπτου επιπεδου σχολειο, ειδικα απο την στιγμη που εχω παραδωσει το γραπτο μου.
κατι μουρμουρισανε με αλλαγμενο υφος περι κανονισμων και αλλιωσης αποτελεσματων.
Εγω απλα απαντησα οτι ειναι γελοιο να κρατανε εμενα και μια εγκυος μεσα στην ταξη ενω εχουμε τελειωσει...
Στα προφορικα παντως ενω υπηρχε αργοπορια 3 τεταρτων, εγω μπηκα στην ωρα μου.
Ναναι καλα οι γυναικες, μαλλον ειναι μαμαδες.
Η αλληλεγκυη που παιρνω καμια φορα απο γυναικες ειναι πολυ αποκαλυπτικη.
Μπορει να ειναι παντρεμενες η χωρισμενες.
ειναι ομως γυναικες που επωμιζονται το μεγαλυτερο, αν οχι ολο το βαρος.
Που νιωθουν την μοναξια και την δυσκολια.
Και ειναι εκει, στα ταμεια, στα καταστηματα, στην ουρα.Παντου.
σιωπηλες, γελαστες, νεες η μεγαλες...
Σε νιωθουν χωρις να χρειαστει να εξηγησεις.
Ξερουν.
και μεσα απ την μητροτητα γινανε αδελφες σου.
Ποτε δεν συμπαθουσα ιδιαιτερα τις γυναικες μεγαλωνωντας.
Η μαλλον με εβρισκα πιο πολυ αγοροκοριτσο, γουσταρα να ειμαι one of the guys kαι ηταν πιο ευκολο για μενα αφου οι γυναικες με αποφευγανε.
1 φιλη ειχα στο νηπιο που ακομα την ονειρευομαι για την υποσχεση που αθελα μου δεν τηρησα οταν εφευγα απο Γαλλια.Εκλαιγε και της ελεγα οτι θα γυρισω, αλλα δεν γυρισα παρα πολλα χρονια αργοτερα...δεν την ξαναειδα ποτε(αληθεια υπαρχει σαιτ οπου βαζεις ονοματεπωνυμο για να βρεις χαμενους φιλους?)
Και τις 2 φιλες μου απο τα 11.
Ερωτας.
Πλατωνικος μεν, αλλα ΕΡΩΤΑΣ.
Και με την μια ειμαστε μαζι εως σημερα, κιας ζει στου διαολου την μανα.
Ξεφυγα.
Για τι πραγμα μιλαγα?
α, ναι το πως εβλεπα τα πραγματα με τις γυναικες, και τον κοσμο πριν την εγκυμοσυνη μου.
Οταν ομως εμεινα εγκυος, ο κοσμος γυρω μου αλλαξε.
Το πως μου φερονταν.
το τι περιμενανε απο μενα.
Η ματια μου για μενα.
Η ματια του για μενα.
Η ματια ολων.
Αντισταθηκα, φυσικα.
I did things my way.
Οχι, δεν θα ειχε προτεραιοτητα κανεις πανω απο το παιδι.
οταν θηλαζω δεν μιλαω στο τηleφωνο.
κιας παρεξηγηθει η πεθερα μου.
Επειδη θηλαζω δεν θα βαλω καρκινογονα καλλυντικα.
Δεν θα αγχωθω μην χασω τον αντρα μου επειδη εχω το παιδι προτεραιοτητα.
Αν θελει να φυγει γιατι νιωθει παργκωνισμενος απο το παιδι του το ιδιο...με γεια του και χαρα του.
Αν πηδηξει αλλη οταν ειμαι εγκυος η επειδη δεν εχω χασει τα κιλα λογο θηλασμου, παλι...his choice.
Αν δεν κατσω να μαγειρευω πλενω κλπ επειδη το παιδι κλαιει με κολικους...και με χρειαζεται...
Ομως ακομα και γω ενιωθα την πιεση γυρω μου.
"ακομα θηλαζεις?"
"Ποτε θα πας για δουλεια?"
"Βαζεις το παιδι στο κρεβατι σου?-φρικη!"
"Γιατι δεν βαφεσαι? γιατι δεν φτιαχνεσαι...εισαι και γυναικα."
Ναι.
ειμαι.
Δεν ειμαι ρομποτ.
Δεν γινεται να γινω 1000 κομματια.
Και αν καποια πραγματα θα μπουν στο περιθωριο, αυτο δεν θα ειναι το παιδι.
Οχι αν περναει απο το χερι μου να επιλεξω.
Δεν μπορω να παρεχω στο παιδι μου την παρουσια και την τροφη του, να ειμαι και επικοδομητικο μελος της κοινωνιας δουλευοντας ενα ωχταωρο, ουτε η σεξοβομβα που γνωρισε, ουτε η μαμα ΤΟΥ πλεον(να τραβηξει λιγο το ιδιο του το βαρος, οπως λενε και στα αγγλικα),ουτε η τελεια νοικοκυρα.
Η μητροτητα εφερε τα πανω κατω στη ζωη μου.
Πονεσα τις αλλες γυναικες.
τις καταλαβα.
Ολες αυτες που ηρθαν πριν απο μενα, που σκυβανε στα χωραφια, που δουλευανε, που υπομενανε, που μεγαλωνανε τα παιδια τους με την ιδια λαχταρα που εχω και γω.
Μαναδες, αδερφες, κορες, ολες μια.
Οταν εκανα για πρωτη φορα κυκλο γυναικων, ειμασταν εκει, ολες μανες, με τα μωρα αγκαλια, και το ενιωσα...αυτο το δεσιμο, αυτην την κατανοηση...και εκλαψα.
Εκλαιγα για ωρα και ολες με πλησιασανε μια μια...
Αργοτερα πολυ αργοτερα, κλαψανε ολες, η καθε μια για διαφορετικο λογο και αφορμη, αλλα στο τελος ειχαμε νιωσει τρομερα συνδεδεμενες μεταξυ μας, με την Γη και το συμπαν ολο.
Γιατι ξεκινησα να τα γραφω αυτα?
Ουτε και γω ξερω...καπου ηθελα να καταληξω, αλλα και να μην καταληξω,...δεν πειραζει.
Η αναμνηση αυτη, με ηρεμησε, και μου θυμισε τι και ποια ειμαι.
Και για την ωρα, αυτο ειναι τα παντα
Comments