Thursday, April 21, 2005 Εγω και συ

Σημερα βγηκε το διαζυγιο μου.
Το διαζυγιο μας.

Θα έπρεπε να νιωθω κατι, τελειωνει μια εποχη πλεον, και τυπικα.
Εψαξα μεσα μου να βρω την αρχη αυτου του "ταξιδιου" που σημερα τελειωσε...
Το πρωτο μας σπιτι, η εκπληξεις,τα γελια... τα βραδυα στον καναπε που κοιμοσουν στα ποδια μου ενω εβλεπα τηλεοραση.
τα πρωίνα που σε φιλαγα στο ασανσερ πριν πας για δουλεια...

Την ανεμελια, τα παρτυ, τους φιλους μας και τις παρτιδες ταβλι το καλοκαιρι.
Τον εφιαλτη που ειδες μια νυχτα, οτι δεν σε ηθελα και ξυπνησες για να μ αγκαλιασεις... Στιγμες.
Πριν 4 χρονια συν μια μερα, σου ειπα σε ενα εστιατοριο οτι ειμαι εγκυος και κλαψαμε μαζι. Σημερα αυτο το εστιατοριο δεν υπαρχει.
Εκλεισε και η καφετερια που σε γνωρισα. τιποτα δεν εμεινε.
Ολα κανανε τον κυκλο τους.

Θυμηθηκα ποσο πολυ προσπαθησα να το παλεψω.
Ποσο ντρεπομουν που ακομα και μετα ολα οσα ειχαν γινει, εγω ακομα εκει, να περιμενω να ξυπνησεις.
Ερωτευμενη.
Πληγωμενη.

Ποσο πολυ σε αγαπησα.
Νιωθω δεος οταν το σκεφτομαι.
Μενω σ αυτο. Προσπαθω να μην σκεφτομαι τα οσα επακολουθησαν..

Προσφατα σχετικα αφησα τον εαυτο μου να νιωσει την απουσια σου.
Την απουσια της ιδεας σου, θρηνησα την απωλεια του ονειρου, θρηνησα την απωλεια μου, την απωλεια σου, αφεθηκα και δεν το "εθαψα" καπου μεσα μου.
Αρνηθηκα να πανικοβληθω, και αποδεχτηκα οτι παντα θα σε κουβαλαω μεσα μου.
... και ηρθε η λυτρωση.
Απο κεινη την ημερα,σταματησα να ζω με φοβο, και οσες φορες ξεκινησες καποια κοντρα, δεν "επαιξα".
Απο κεινη την ημερα ηρεμησα και δεν το ξανασκεφτηκα.
Δεν ξανα μελαγχολησα, δεν σε αναζητησα.
Και μια φορα που μου ελειψες φριχτα οταν βρηκα ενα παλιο σου γραμμα,δεν πάλεψα την αυτοματη μεταφορα μου στο παρελθον,το βιωσα, εκλαψα....και εφυγε.
Ηταν τοσο απλο? τελικα εγω κοιμομουν και επρεπε να ξυπνησω...?

Σημερα που χωρισαμε, σου εστειλα το παραπανω μνμα.
Με πηρες τηλεφωνο.
Εκλαψες λιγο.
δακρυσα και γω.
"για το γαμο μας,αξιζαν δυο δακρυα, οχι?"γελασα. επεσε σιωπη.
"τα κανα μανταρα" μου ειπες. Εκλαιγες. ...
"ναι" συμφωνησα σιγανα.
"Το ξερεις οτι σ αγαπαω ετσι?"
"Ναι, το ξερω" απαντησα.
"μονο που δεν αγαπαμε με τον ιδιο τροπο..."

Χτυπησε το κουδουνι.
"ωχ θα εχω ζηλειες, ξερει για σενα"μου ειπες.
Χαμογελασα.... στο ιδιο εργο, αλλοι ηθοποιοι, ιδιοι ρολοι.

"δεν ξερω τι θελω..." ψιθυρησες,
"θελω να νιωσω παλι" "δεν ειμαι ερωτευμενος".

Δεν απαντησα. Τι να σου ελεγα?
Δεν μου ελεγες κατι που δεν γνωριζω ηδη...
Σε ακουσα να ανοιγεις την εξω πορτα και μια φωνη να ψιθυριζει ερωτηματικα το ονομα μου.

Η ζωη μου, η ζωη σου,οπως την φτιαξαμε, δεν περιμενει αλλο.
η στιγμη περασε.
καναμε μια σταση,...
Σταματησαμε τον χρονο για λιγα λεπτα και ξανακοιταχτηκαμε.
για λιγα λεπτα ημουν παλι εγω στα ματια σου.
για λιγα δευτερολεπτα ησουν παλι εσυ.

"καληνυχτα σου" ευχηθηκα.
"Καληνυχτα."

Θα σε δω αυριο, μεθαυριο και πολλες αλλες μερες, με σχολεία,ψωνια και υποχρεωσεις

Αλλα οπως και πριν, θα διασταυρωνομαστε απλως, χωρις να κοιταζομαστε, και ετσι πρεπει. Ετσι το θελω.

καποια πραγματα δεν ξεχνιουνται, και δεν θα επρεπε.
Αλλα για αποψε, ειπα να σε αποχαιρετησω ΑΝΤΡΑ μου, και να τιμησω αυτο που τελειωσε, μαζι σου,....οπως οταν το αρχισαμε .









Ειχα γραψει αυτο πριν 2 μηνες περιπου.
Προχτες με πηρες τηλεφωνο και με ρωτησε αν θα με πειραζε να ερθεις στο καραοκι.

Καποια στιγμη σου ιχα γυρισει την πλατη και μιλουσα με καποια κοπελλα,και ασυναισθητα σου επισα το χερι για να σου δειξω οπτι δεν σε γραφω.

μετα θυμηθηκα οτι αυτες οι κινησεις δεν ειναι appropriate, και τραβηξα το χερι μου.
Ηταν δυσκολο οσο περναγε η βραδια να μην σε ακουμπαω.
η συνηθεια βλεπεις.


ανεβηκα να τραγουδησω.
οταν ειπα το big spender δεν πιστευες στα ματια σου.
Ποτε δεν ηθελες να δεις αυτην την πλευρα μου, που παιζει, και μπορει να ειναι σεξυ.

Για σενα σεξυ ειναι οτι λεοπαρδαλε, δωδεκαποντα τακουνια και μακρυ μαλλι.
Κατι σαν την Πεγκυ Μπαντυ ενα πραγμα.

τωρα που το σκεφτομαι, οι ομοιοτητες δεν σταματουσαν εκει, εφοσον ο γαμος μας ηταν ρεπλικα, χωρις τα χοντροκομμενα αστεια που ισως να κανανε την ζωη μας πιο υποφερτη.


Αργοτερα ανεβηκα να πω το je t' aime
και το hopplesly devoted to you.

βουρκωσες.
Μου το ειπες οταν με πηγες σπιτι.


Μιλησαμε ως τις 5 το πρωι στην εισοδο της πολυκατοικιας μου.
Οτι σ'αγαπαω.
Οτι μάγαπας.
οτι οντως δεν με εβλεπες γιαυτο που ήμουν
οτι δεν μπορω να ειμαι φιλη σου μετα απο ολα οσα μου εκανες. αλλα οτι
μεσα μου το πιθυμω και οτι με τρελλαινει.
οτι σου αρεσει που γαμας διαφορετικη καθε μερα.
οτι βαρεθηκες να εισαι μονος ομως.

Θες καποια συγκεκριμενη?
Η απλα καποια?

το σκεφτηκες.

"Καποια." μου απαντησες.


Χαμογελασα.
Να σου σιδερωνει, να σου μαγειρευει, να σε φροντιζει, σκεφτηκα.



Μιλησαμε για την κορη μας και καθε μελαγχολικη διαθεση εξαφανιστηκε.
Τα δακρυα στεγνωσανε μονο μιας.


Σε κοιταξα.
σε φοβομουν.
Λαθος.
Εμενα φοβομουν.

Ξερω οτι θα περασει πολυ καιρος για να ξεπερασω το τι ήσουν για μενα, και το τι εκανες στην πορεια.
Ξερω οτι με πλησιασες γιατι δεν αντεχεις την μοναξια.
ξερω οτι για σενα ειμαι παντα η σανιδα οταν ολα σου πανε χαλια.
και ξερω οτι αυτο στο παρελθον με πληγωσε repeatedly.


Απο την αλλη....
μπορει να νιωθεις λιγος, οπως μου ειπες καποτε...και απο το να προσπαθησεις,
καλυτερα οι ευκολες λυσεις.
Τα κοριτσακια, τα κρεβατια...
Αλλωστε, ΞΕΡΕΙΣ οτι ειμαι εδω.















Για ποσο ακομα ομως, δεν ξερω.









Φιληθηκαμε στο μαγουλο, κρατηθηκαμε αγκαλια για λιγη ωρα.
Ηταν 4μιση και στις 7 ξυπναγες να πας στην δουλεια, υποτιθεται.



δεν πηγες καν για υπνο.
με πηρες το απογευμα.
Παλι δεν ειχες κοιμηθει.


"Θα ερθω και σημερα στο καραοκι, αν θες"

Comments

Popular Posts