To προφιλ του ψυχαναγκαστικου μαλακα

Πρωτ απ ολα να ξεκαθαρθσω οτι ΟΛΟΙ εχουμε κουμπια.
Κουμπια που αν καποιος τα πατησει, αποδιοργανωνομαστε, ποναμε, ταραζομαστε, whatever.
Αλλοι το χειριζονται with grace...αλλοι βριζουν( εγω ειμ' αυτη)και φωναζουν...
τα κουμπια αυτα ειναι οι ανασφαλειες που αποκτησαμε σαν παιδια η ακομα και τα στηριγματα μας για να νιωθουμε οτι ο κοσμος δεν ειναι χαωδης.
καλα μεχρι εδω;

Δεν θα αναλυσω καν τις συναισθηματικες σχεσεις και πως, κατ- εμε παντα, τραβαμε αυτον που θα μας "ξυσει" ερεθισει τις αδυναμιες μας, για να τις υπερνικησουμε.Το πως οι σχεσεις ειναι εργαλεια προς την ολοκληρωση μας και οχι ο αυτοσκοπος.
Αυτο μια αλλη φορα.



Θελω να γραψω για κατι λιγο πιο ελαφρυ σημερα με αφορμη το τι συμβαινει στα μπλογκζ, με τα σχολια και τις προσπαθειες εξευτελισμου καποιων.


Εχουμε ενα παιδακι.
Ενα παιδακι που για καποιο λογο δεν παιρνει ολα οσα χρειαζεται.
Ειτυε αυτο ειναι προσοχη του ενος γονιου, ειτε εχει αδερφια και ζηλευει και αντυαγωνιζεται, δεν θα μπω τοσο βαθια, δεν ειναι το ζητουμενο.
Το ζητουμενο ειναι οτι υπαρχει μια ελλειψη αναγνωρισης.
μια ελλειψη σεββασμου ισως προς την οντοτητα του.
Πιθανον μια συνεχη κριτικη και αμφισβητηση.
9 στις δεκα το παιδι θα επιλεξει ενα επαγγελμα που θα του δωσει την πολυποθητη approoval που χρειαζεται.
το κυρος.
η ακομα, σκετο δυναμη.


και ακπου εκει χαλαει η συνταγη.
διοτι για μερικους αυτο δεν λεει τιποτα.
Το παιδακι μεσα στον ενηλικα νιωθει να ξυπνανε οι μνημες(υποσεινηδητα παντα) και το αποτελεσμα ειναι να ξυπνανε οι φοβιες.
Και κει, φαινεται ποιος μπηκε στην δουλεια απο αγαπη για το αντικειμενο, και ποιος μπηκε για την "καρεκλα"
Οπος οντως ΞΕΡΕΙ, δεν νιωθει την αναγκη να επιτεθει σ αυτον που δεν "ξερει"

Aς φυγουμε απο το επαγγελματικο.
Παμε στην διαφορα αποψεων, ειτε ειναι πολιτικη, θρησκευτικη, ποδοσφαιρικη, για το αν ειναι νοστιμος ο ταραμας.
Αν υπαρχει πιεση και φωνες, φαινεται ξεκαθαρα το pattern με το οποιο μεγαλωσε καποιος.
Επισης φαινεται ποσο πολυ εχει αναγκη τα πιστευω του για να νιωθει ασφαλης.
Δεν υπαρχει θεος?
Δηλαδη, οτι μου λεγανε στο σχολειο, οι ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ...ειναι λαθος?
Και σε τι αλλο κανανε λαθος?
Μηπως ολη μου η υπαρξη βασιστηκε σε αμμο?

Φυσικα ολα αυτα δεν μπαινουν καν σε συνειδητο επιπεδο...
Βλεπεις ανθρωπους να ωρυονται για θρησκευτικα ζητηματα (κατσε ρε συ...ησουν ΕΚΕΙ???)
για τα πιστευω ρτους με την μανια που εχει αρπαξει ενας πεινασμενος σκυλος το κοκκαλο του.
Επιτυχια που θαχε ο Χριστος αν ωρυοταν ετσι ε?


Και μετα εχουμε τα ηθο πλαστικα( ετσι γραφεται?)
Πρεπει να εισαι τιμιος και ηθικος.
(Ειμαι. Δεν μαρεσει να κοροιδευω τον αλλον, αλλα εχω συναισθηση οτι η συνειδηση ειναι κατι που καλλιεργηθηκε για να μπορουμε να συνυπαρχουμε με τους αλλους,και οτι οσοι ειναι "ατιμοι"-και δεν πιαστουν=συνεπειες, περνανε καλυτερα, τουλαχιστον στις μερες μας)
Πρεπει να εισαι σοβαρη/ος.
Πρεπει...

Στοπ.
Ως εδω καλα οταν αυτο υπαρχει μεσα μας σαν εσωτερικος οδηγος για να εχουμε μια καλη και productive life.
Οταν αρχιζεις και το βγαζεις προς τα εξω ομως και προσπαθεις να το κανεις shove down someone else s throat...γινεαι ψυχαναγκαστικος μαλακας.
It works for YOU.
δεν σημαινει οτι εκφραζει και τον αλλον.
ουτε σημαινει οτι ο αλλος που επιλεγει να ζησει με διαφορετικο σετ αξιων ειναι χειροτερος απο σενα.
Απλα βρηκε κατι που λειτουργει για κεινον καλυτερα.
Ειτε και αυτος το κληρονομησε ετοιμο απο τους γονεις του, ειτε εκανε το αντιθετο απο τους γονεις του ειτε οτιδηποτε.
καποια στιγμη στην ζωη του πηρε μια αποφαση να ενεργησει ετσι και να σκεφτει ετσι και να ζησει ετσι.
Εσυ που μπαινεις στην εξισωση δεν μπορω να καταλαβω.


Εκτος αν η διαφορετικοτητα του αλλου σου κλονιζει την αισθηση οτι ξερεις τι κανεις, και οτι δεν εχεις κανει λαθος.
και αν εχεις κανει λαθος, θα σε κρινουν(πρωτος και καλυτερος ο εαυτος σου)
οπως εμαθες να κρινεις εσυ.
μες το μυαλο σου θα γινεις "δευτερος"
Ανοητος?
Βλακας?
(δεν μπορω να μαντεψω τι σου ελεγε ο μπαμπας σου, σορυ)


Ενιοτε γινεσαι και κακος, οταν στριμωχνεσαι.
get a life
εισαι αγαμητη
εισαι μονη
εισαι γελοια
(για να ψαρεψω μερικα απ αυτα που εχω ακουσει, ετσι στην τυχη)


Οκ.
Δεν θα σταθω στο obvious, οτι οι χαρακτηρισμοι "μυριζουν" απελπισια απ αυτον που τα ξεστομιζει, αλλα στο
που ειναι το κακο να ειναι καποιος αγαμητος, μονος?
Οταν ημουν πιο μικρη...με λεγανε κοντη.
Ειμαι κοντη.
Τους κοιταζα και προσπαθουσα να καταλαβω που ηταν η βρισια.
Ηταν σαν να μου λεγανε
Εισαι πρασινοματα, εισαι καστανη...


αργοτερα καταλαβα οτι εκεινοι θεωρουσανε το υψος προβλημα.Αυτοι που ηταν ψηλοι!
Μην μου πεις οτι δεν βλεπεις το παραλογο?
Το κομπλεξ του κοντου δημιουργειται απο τον ψηλο προς τον κοντο.


see the pattern of υπεροχη?
και επανερχομαι.

Μα αν εισαι τοσο καλυτερος, γιατι νιωθεις την αναγκη να το επιβεβαιωσεις πατωντας τον αλλον και τονιζοντας ποσο καλυτερος εισαι-και καλα?
Γιατι δσεν το πιστευεις και θες να πειστεις.
Και για να μην το πιστευεις κατι θα ξερεις, αλλα να χαρεις, σταματα να προσπαθεις να χρησιμοποιεις τους αλλους σαν χαρτι υγειας για να επιβεβαιωσεις τα πιστευω σου και να διαφυλαξεις τα οροσημα σου και την αντιληψη σου για το τι ειναι ζωη.
some of us WILL fight back.


Και αν δεν τολμησες ποτε να επαναστατησεις στους δικους σου( το αλλο ακρο),να χαρεις, οταν μισεις εναν ξενο στο διαδυκτιο, τουλαχιστον εχε το γνωθι σ αυτον οτι η εχθροτητα σου εχει μετατεθει απο κει που φοβασαι να την διοχετευσεις...καπου πιο safe.



Kαι δεν ειναι δυσκολο να τεσταρεις τον εαυτο σου, να δεις αν εισαι ψυχαναγκαστικος μαλακας.
Αν εκνευριζεσαι και καταδικαζεις
οτιδηποτε (τα ξεκωλα, τους ανθρωπους πισω απο τις σκεψεις τους, τους αντιθετους πολιτικους οπαδους κλπ)
αν αυτο χαιδευεσαι και συγκρινεσαι συνεχεια με τους αλλους
αν γραφεις μονο πραγματα που σε κανουν να φαινεσαι διαβασμενος, εξυπνος κλπ
η αν απλα εκνευριστηκες αφανταστα διαβαζοντας αυτο το ποστ....

Μην την ψαχνεις, εισαι ΨΜ.
(και ενταξει, δεν φταις)

Το θεμα ειναι, τι θα κανεις γι αυτο.

Comments

Popular Posts